Quercus laurina

From Wikipedia, the free encyclopedia

Quercus laurina
Remove ads

Quercus laurina, ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Fagaceae. Ta clasificada na Seición Lobatae; del carbayu coloráu d'América del Norte, Centroamérica y el norte d'América del Sur que tienen los estilos llargos, les abiyotes maurecen en 18 meses y tienen un sabor bien amargoso. Les fueyes suelen tener lóbulos coles puntes afilaes, con cerdes o con escayos nel lóbulu. Se hibrída con Quercus affinis.[1]

Datos rápidos Clasificación científica, Reinu: ...
Remove ads
Remove ads

Descripción

Ye un árbol qu'algama un tamañu de 4 a 20 m d'altor, dacuando más altu, coles sos cañes cubiertes de pelillos. Les sos fueyes que tienen un soporte curtiu, daqué ríxides, allargaes y terminen en punta, col so cantu engrosáu o dentáu y dambes cares polenques. La cara d'inferior tien guedeyes de pelos nes axiles ente les venes llaterales y el nerviu central. Les flores tán solitaries o en grupos de 3. Los sos frutos son abiyotes solitaries o en pares, casi redondes.

Remove ads

Distribución y hábitat

Especie orixinaria de Méxicu, que crez en clima templáu ente los 2600 y los 2700 msnm. Ta acomuñada a montes de encino y de pinu.

Propiedaes

Nel Estáu de Méxicu y Morelos ye común usar esta planta pa “amacizar los dientes fluexos” y evitar el sangráu de les melles. Con esti propósitu, fáense enxagües bucales col fervinchu de la corteza más güesos d'aguacate o de zapote (spp. n/r), úsase delles vegaes al día; o bien, aconséyase a cencielles mazcar la corteza fresca del capulincillo.

Méntase que'l fervinchu de la corteza, amás, evita la cayida del pelo per mediu de llavadures que se faen delles vegaes a la selmana.

Encamiéntase l'empléu d'esta planta pa tratar la foria, afecciones de los reñones, tos, sarna, hemorraxa, o en casos de "ataque" (asemeyáu al plasmu "hai mareos, somnolencia y aformiga el cuerpu").

Hestoria

La Sociedá Farmacéutica de Méxicu, nel sieglu XX señalar para asma y como estimulante.

Taxonomía

Quercus laurina describióse por Aimé Bonpland y espublizóse en Plantae Aequinoctiales 2: 32, pl. 80. 1809.[2]

Etimoloxía

Quercus: nome xenéricu del llatín que designaba igualmente al carbayu y a la encina.

laurina: epítetu latin que significa ;Sinonimia:

  • Dryopsila laurina (Bonpl.) Raf.
  • Quercus barbinervis Benth.
  • Quercus bourgaei Oerst. ex Hemsl.
  • Quercus bourgaei Oerst. ex Trel.
  • Quercus bourgaei var. ilicifolia Trel.
  • Quercus caeruleocarpa Trel.
  • Quercus castanea var. tridens (Bonpl.) A.DC.
  • Quercus chrysophylla Bonpl.
  • Quercus lanceolata Bonpl.
  • Quercus lanceolata M. Martens & Galeotti
  • Quercus major (A.DC.) Trel.
  • Quercus malinaltepecana Trel.
  • Quercus nitens var. major A.DC.
  • Quercus orizabae Liebm.
  • Quercus roseovenulosa Trel.
  • Quercus salicifolia Benth.
  • Quercus tlapuxahuensis A.DC.
  • Quercus treleaseana A.Camus
  • Quercus tridens Bonpl.[3][4]
Remove ads

Nome común

Encino blancu, encino de fueya ancha, encino lloréu, encino laurelillo.

Ver tamién

Referencies

Loading content...

Bibliografía

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads