Sixto III
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Sisto III (circa 390, Roma – 19 d'agostu de 440, Roma) foi'l papa nᵘ 44 de la Ilesia católica de 432 a 440.[2]
Nacíu nel senu de la familia Colonna llueu se convertiría nun miembru influyente na redolada de los papes Zósimo, Bonifaciu I y Celestín I a pesar de que na so mocedá sintiérase atraíu poles doctrines pelagianistas, anque paez ser que volvió a la ortodoxa gracies a la so correspondencia con San Agustín.
El so pontificáu empecipiáu tres el Conceyu d'Éfesu, celebráu en 431, tuvo marcáu pol nestorianismu, doctrina que xunto al pelagianismo, fuera condergada nel mesmu. Y ello por cuenta de que, al amosase'l pontífiz conciliador con Nestorio, provocó que fuera acusáu d'abrazar los sos postulaos. Sixto, pa rebatir diches acusaciones fixo reconstruyir la basílica de Santa María la Mayor, que al dedicala a María como madre de Dios, suponía la so aceptación del títulu de Theotokos que'l conceyu d'Éfesu otorgara a María en contra de les doctrines nestorianas que namái-y otorgaben el títulu de Khristotokos (madre de Xesús).
Coles mesmes veló pol caltenimientu de los derechos de la Santa Sede al confirmar que Iliria dependía eclesiásticamente de la diócesis de Tesalónica y non de la de Constantinopla como pretendía'l patriarca de dicha ciudá.
Restauró en Roma les basíliques de Santa Sabina nel monte Aventino y San Llorienzo Extramuros.
Unu de los sos principales llogros foi restaurar la paz ente Cirilo d'Alexandría y los sirios.
Finó'l 18 d'agostu de 440 siendo soterráu en San Llorienzo Extramuros.
Remove ads
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads