Verbena officinalis
especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
La verbena[1] (Verbena officinalis) ye una yerba perenne nativa del sureste d'Europa.
Remove ads
Descripción
Ye una planta yerbácea perenne, de terrenes incultos, que crez hasta los 100 cm o más d'altor. El so tarmu ye erecto, obtusu, cuadrangular y bien ramificáu, y ta marcáu por dos riegos llonxitudinales. Les fueyes son opuestes, peciolaes, axataes, pinnaes, llanceolaes y con lóbulos fondos. Les flores, sesiles, son de color azul púrpura o lila claro y arrexuntar n'espigues paniculosas axilares y terminales. La corola tien forma d'embudu. El frutu ye una cápsula con cuatro granes.
Remove ads
Distribución y hábitat
Crez de forma bonal n'Europa, Asia y África y América. Alcuéntrase en terrenes incultos con ciertu mugor y cantos de caminos. Subnitrófila.
Cultivu y usos
Arrobinar por grana o raigaños. Ta llargamente naturalizada fuera del so ámbitu nativu.
Nel nordeste européu foi señalada como una yerba sacro, usada en rituales sacros pa llimpiar y defendese contra enfermedaes demoníacas.
D'alcuerdu a William Faulkner na so hestoria curtia "An Odor of Verbena", la verbena ye l'únicu arume que puede ser golida polos caballos ensin perder un rastru.
En Colombia solía ser usada como ferramienta de castigu pa educación de los neños. y estazar pites
Propiedaes
Principios activos
Como floritu utiliza la planta entera desecada, sobremanera la flor y en menor importancia el raigañu. El principiu activu de la verbena ye un heterósido llamáu verbenalósido que tien calter estimulante del sistema nerviosu parasimpáticu y por hidrólisis produz verbenalol, verbenalina, verbenanina y hastatósido.
Composición química
La verbena ta compuesta por mucílagos, glucósidos, aceite esencial (citral, terpenos, alcoholes terpénicos y geramiol), saponina, ácidu silícico, acedu cafeico, taníns y principios amargosos.[2]
Usos melecinales
- Sedante
- aguiya'l sistema parasimpaticomimètico debíu al heterósido irioide, verbenalol amenorgando la fuercia y frecuencia del llatíu cardiacu y aguiyando el peristalismo intestinal. Pola so actividá sedante utilizar pa combatir la velea provocáu por estaos de nerviosismu que nun dexen conciliar el suañu. Acaba coles migrañes pola so actividá antineurálgica y sedante.
- Neuroprotector: l'estractu aguacientu de Verbena officinialis amosó efeutos neuro proteutores frente a la enfermedá d'Alzheimer.[3]
- Astrinxente: los taníns frenen les fories y son hemostáticos locales favoreciendo'l cuayamientu de les firíes.
- Antiinflamatoria: los mucílagos mengüen les inflamaciones amás de xunir una capacidá demulcente que relaxa, anidia y protexe la piel y les mucoses.
- Antiespasmódica: el verbenalol ye un glucósido con efeutos parasimpaticomiméticos, antitérmico, uterotónicu y vasodilatador renal.
- Enfermedaes infeicioses: la verbena encamentóse pa la convalecencia d'enfermedaes agudes.
- Xinecoloxía : los fervinchos de verbena encamentar p'aumentar el volume de lleche. Pa evitar menstruaciones dolioses y reumatismu.
- Sistema dixestivu: en grandes cantidaes, puede provocar el vultura.
- Hipnóticu: la verbena produz una llixera depresión del sistema nerviosu central.
- Contra la tos: los iridoides exercen un efeutu calmante sobre la mucosa respiratoria tornando'l reflexu de la tos.
- Dixestivu: comprobóse que la verbena aumenta la producción de zusmios gástricos nos animales.
- Utilizóse pal tratamientu del nerviosismu, velea, ansiedá, escosamientu físicu, escosamientu psíquicu, tos improductiva, asma, bronquitis, resfriáu común, dispepsies, discinesia biliar, oliguria, retención urinaria, edema, artritis, astralgias, gota. Tamién s'utilizó per vía tópica pal tratamientu d'estomatitis, larinxitis, dermatitis, pruyiciu, quemadures y contra el vampirismu.[2]
Aiciones farmacolóxiques
La verbena tien propiedaes galactogogues que s'atribuyeron a l'aucubina. Utilizaron estractos del frutu de la verbena pa tratar les dismenorrea y aguiyar la lactancia. La verbena tien propiedaes parasimpátiques débiles, que provoquen una llixera contraición uterina. Describióse que la verbenalina tien actividá estimulante uterina. Describióse actividá simpática: la verbenalina a dosis baxes actúa como agonista nes terminaciones nervioses simpátiques, ente que les dosis elevaes provoquen l'antagonismu. En mures describióse una débil aición llaxante de los glucósidos iridoides.
Comprobóse que los heterósidos iridoideus (especialmente'l verbenalol) producen un efeutu antiinflamatoriu, analxésicu local y llixeramente parasimpaticomètico, con una aición sedante, espasmolítica, estimulante del peristaltismo intestinal y la diuresis, reductora de la frecuencia y fuercia del llatíu cardiacu. Por cuenta de la presencia de taninos tien una cierta aición astrigente. Los mucílagos confiéren-y una actividá demulcente y antiinflamatoria.[2]
Toxicidá
Los estractos de verbena pueden presentar una cierta aición hipotiroidea (mengüen l'actividá del tiroides) polo que pueden bloquiar l'aición de determinaes hormones. Ta prohibíu'l so usu en muyeres embarazaes porque'l verbenalósido (heterósido irioideo que se hidroliza en verbenalol) puede causar un efeutu uterotónicu y enzancar les contraiciones carauterístiques del partu.
Dosis elevaes de verbenalina provoquen el paralís del Sistema Nerviosu Central, lo que causa l'apaición de plasmu y convulsiones.
Remove ads
Taxonomía
Verbena officinalis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 20–21. 1753.[4]
La verbena[1] (Verbena officinalis) ye un antiguu nome llatín de la verbena común europea.[5]
officinalis: epítetu llatín que significa "melecinal, de venta en herbarios"
Remove ads
Nome común
Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común verbena[1].
Referencies
Bibliografía
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads