Ёзэф фон Айхэндорф

Ёзэф фон Айхэндорф (10 сакавіка 1788 — 26 лістапада 1857) — нямецкі пісьменьнік.

Ёзэф фон Айхэндорф
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	10 сакавіка 1788(1788-03-10)[1][2][3][…] замак Любавіц[d], Łubowice, Silesian Voivodeship[d], Гміна Руднік[d], Раціборскі павет[d], Польшча[2][3][1]
Памёр	26 лістапада 1857(1857-11-26)[2][4][5][…] (69 гадоў) Ныса[d], адміністрацыйная акруга Опельн[d], Сылезія[d], Каралеўства Прусія[d][2][1]
Пахаваны	Ныса[d]
Бацькі	Адольф фон Айхэндорф[d] Караліна фон Айхэндорф[d]
Сужэнец	Алёйзыя фон Айхэндорф[d]
Дзеці	Герман Айхэндорф[d], Тэрэза фон Айхендорф Бэсэрэр-Дальфінгер[d] і Rudolf von Eichendorff[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, паэт-адвакат, перакладнік, драматург, аўтар дзёньніку, навэліст, Spanish–German translator
Мова	нямецкая[6]
Узнагароды
Подпіс
Ёзэф фон Айхэндорф у Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў замку Любавіц (Верхняя Сылезія) у шляхетнай сям’і. У дзяцінстве атрымаў хатнюю адукацыю; у 1801 годзе паступіў у каталіцкую гімназію ў Брэслаў (цяпер Уроцлаў, Польшча), а ў 1805 годзе пачаў вывучаць правазнаўства ва ўнівэрсытэце г. Гале. З уварваньнем напалеонаўскіх войскаў унівэрсытэт у 1806 годзе быў зачынены; два гады Айхэндорф правёў ў Гайдэльбэргу, дзе зблізіўся з Клемэнсам Брэнтана ды іншымі прадстаўнікамі рамантызму. Правучыўшыся наступныя два гады ў Бэрліне і Ене, Айхэндорф ў 1813 годзе ўступіў у добраахвотніцкі атрад «стралкоў Лютцаа», дзе і служыў да канца вайны з Напалеонам у 1815 годзе. Пасьля жаніцьбы ў 1816 годзе служыў чыноўнікам у Бэрліне, Брэслаў, Данцыгу і Кёнігсбэргу. У 1844 годзе выйшаў на пэнсію і да самай сьмерці жыў у Нэйсэ (Сылезія).

Беларускія пераклады

На беларускую мову асобныя вершы пераклалі Алег Лойка, Уладзімер Папковіч^[7].