Іван Баркоўскі

Іван Баркоўскі (па-ўкраінску: Іван Борковський; 8 верасьня 1897, с. Чортавец, Каралеўства Галіцыі і Ладамэрыі, Аўстра-Вугорская імпэрыя — 17 сакавіка 1976, Прага, ЧССР) — археоляг.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Баркоўскі.

Іван Баркоўскі
Дата нараджэньня	8 верасьня 1897(1897-09-08)[1][2]
Месца нараджэньня	Чартавец[d], Каралеўства Галіцыі і Лядамэрыі[d], Аўстра-Вугоршчына
Дата сьмерці	17 сакавіка 1976(1976-03-17)[1][2] (78 гадоў)
Месца сьмерці	Прага, Чэхаславаччына[2][3]
Месца пахаваньня	Альшанскія могілкі[d][4]
Месца вучобы	Карлаў унівэрсытэт (1929)
Занятак	археоляг, антраполяг, прафэсар унівэрсытэту, пісьменьнік-дакумэнталіст
Навуковая сфэра	сярэднявечная археалёгія[d], медны век[d] і Праскі Град
Месца працы	Украінскі свабодны ўнівэрсытэт[d]
Сябра ў	Навуковае таварыства імя Шаўчэнкі[d]
Навуковая ступень	доктар філязофіі (1929) і доктар гістарычных навук[d]
Іван Баркоўскі ў Вікісховішчы

Біяграфія

Падчас І-й Усясьветнай вайны ваяваў у шэрагах войскаў Аўстра-Вугорскай імпэрыі ды Заходне-Ўкраінскай Народнай Рэспублікі. Пасьля Першай Усясьветнай вайны эміграваў у Чэхаславаччыну, дзе ў 1920 годзе скончыў гімназію і два сэмэстры Вышэйшай пэдагагічнай школы. З 1922 году вучыўся на філязофскім факультэце Карлава ўнівэрсытэту ў Празе, дзе вывучаў археалёгію ў вядомага славіста Л. Нідэрле (з 1929). У 1929 годзе абараніў дысэртацыю «Východni oblast kulturni a otázka šňůrove keramiký», прысьвечаную шнуравой кераміцы на тэрыторыі. Працаваў на катэдры археалёгіі Ўкраінскага вольнага ўнівэрсытэту ў Празе; у 1938—1945 — ягоны рэктар. Падтрымліваў сувязі з украінскімі археолягамі. Дасьледаваў раньнесярэднявечныя славутасьці Прагі. Першым вывучыў і вылучыў так званы праскі тып керамікі ў якасьці доказу найстаражытнейшага славянскага засяленьня Цэнтральнай Эўропы. У 1960 годзе абараніў доктарскую дысэртацыю ў Інстытуце археалёгіі Чэхаславацкай АН, прысьвечаную Праскаму граду. Аўтар больш чым 150 навуковых прац, у тым ліку некалькіх манаграфіяў.