Абэрон (спадарожнік Урана)

Абэрон — другі па велечыні спадарожнік Урану і дзявяты па масе сярод спадарожнікаў Сонечнай сыстэмы. Таксама вядомы пад назвай «Уран IV». Адкрыты 11 студзеня 1787 року Ўільямам Гершэлям і названы ім у гонар фантастычнага караля феяў і эльфаў з твораў Ўільяма Шэксьпіра «Сон у летнюю ноч». Спадарожнік зьяўляецца самым далёкім ад Урану, яго арбіта разьмешчана часткова па-за межамі магнітасфэры Ўрану.

Абэрон

спадарожнік Урану
Гісторыя адкрыцьця
Першаадкрывальнік	Уільям Гершэль
Дата адкрыцьця	11 студзеня 1787[1]
Арбітальныя характарыстыкі
Вялікая паўвось	583 520 км[2]
Эксцэнтрысытэт	0.0014[2]
Арбітальны пэрыяд	13,463234 дня[2]
Нахіл арбіты	0,058° (да экватару Ўрану)[2]
Фізычныя характарыстыкі
Дыямэтар	1522,8 км
Сярэдні радыюс	761,4 ±2.6 км (0.1194 Зямнога)
Плошча паверхні	7 285 000 км²
Маса	3.014 ±0.07521 кг[3]
Шчыльнасьць	1.63 ±0.05 г/см³[3]
Прыскарэньне вольнага паданьня	0,346 м/с²
Пэрыяд вярчэньня вакол сваёй восі	Сынхранізаваны з арбітальным пэрыядам
Альбэда	0,23
Бачная зорная велічыня	14,1
Тэмпэратура паверхні	70 - 80 К (−203 - −193 °С)[4]
Атмасфэра	адсутнічае
Абэрон у Вікісховішчы

Верагодна Абэрон сфармаваўся з Акрэцыйнага дыску, атуляўшага Ўран адразу пасьля ўзьнікненьня плянэты. Спадарожнік складаецца з каменю і лёду ў роўных прапорцыях, і, верагодна, дыферэнцыяваны на каменнае ядро и ледзяную мантыю. На мяжы верагодна маецца слой вадкай вады. Паверхня Абэрону цёмная з чырвоным адценьнем. Рэльеф спадарожніку фармуецца ў асноўным ударамі астэроідаў і камэт. На паверхні прысутнічаюць шмат кратэраў, дыямэтар якіх сягае 210 км². На спадарожніку маюцца сыстэмы рвоў (грабэнаў), утварыўшыхся за часамі тэктанічных працэсаў на этапе фармаваньня плянэты.

Спадарожнік Абэрон вывучаецца па здымках зробленых адзіным касьмічным апаратам «Вояджэр-2», які праляцеў побач з Уранам і яго спадарожнікамі ў студзені 1986.