Алесь Наўроцкі

Але́сь (Алякса́ндар) Пілі́павіч Наўро́цкі (12 лютага 1937 году, Давыдаўка Шацілавіцкага раёну — 24 красавіка 2012) — беларускі пісьменьнік.

Алесь Наўроцкі
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Але́сь Пілі́павіч Наўро́цкі
Нарадзіўся	12 лютага 1937 Давыдаўка,Шацілавіцкі раён
Памёр	24 красавіка 2012(2012-04-24) (75 гадоў) або 24 сакавіка 2012(2012-03-24)[1] (75 гадоў)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	лекар
Гады творчасьці	1972—1994
Жанр	апавяданьне, паэзія
Мова	беларуская мова[2] і расейская мова[2]

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся 12 лютага 1937 году ў сям’і настаўнікаў. Скончыў Бабруйскую школу санітарных фэльчараў, Менскі мэдыцынскі інстытут. Працаваў лекарам участковай бальніцы на Хойніччыне. Сутыкнуўшыся з тым, што людзей па палітычных мэтах адпраўлялі ў псыхіятрычныя лякарні, выступаў супраць падобных мэтадаў. Пасьля пераехаў у Менск, працаваў на Менскай станцыі хуткай дапамогі. Тут разышоўся з жонкай, пасьля паступіў на Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Там трапіў у псыхіятрычную лякарню. У знак пратэсту супраць ужыцьця псыхіятрыі ў палітычных мэтах ў 1976 годзе выйшаў з Саюзу пісьменьнікаў. Па вяртаньні з Масквы ня здолеў знайсьці працы. Спрабаваў выехаць за мяжу, але яго не выпусьцілі.

У 1990 годзе выступіў на зьезьдзе Саюзу пісьменьнікаў з патрабаваньнем ад уладаў палітычнай рэабілітацыі.

Творчасьць

Першы зборнік вершаў «Неба ўсьміхаецца маланкаю» выйшаў у 1962 годзе. У 1976 годзе выйшаў зборнік апавяданьняў «Валун». У час перабудовы выйшаў зборнік паэзіі за дваццаць гадоў «Пакаленьні і папялішчы» (1990). У 1994 годзе выйшаў расейскамоўны раман «Валун».