Аль-Фарабі

Абу Наср Мухамэд ібн Мухамад Узлаг ібн Тархан аль-Фарабі, ужываецца скарачэньне імя — аль-Фарабі (у латынізаванай форме — Alpharabius; 872^[8],Фараб^[9] — паміж 14 сьнежня 950 і 12 студзеня 951, Дамаск^[9]) — філёзаф, матэматык, тэарэтык музыкі, навуковец Усходу. Адзін з найвыбітных прадстаўнікоў сярэднявечнай усходняй філаозфіі.

Аль-Фарабі
па-пэрсыдзку: ابونصر محمد بن محمد فارابی‎‎
Дата нараджэньня	каля 870[1][2]
Месца нараджэньня	Атрар[d], Туркестанская вобласьць[3]
Дата сьмерці	каля 950[1][2][4]
Месца сьмерці	Дамаск[5]
Занятак	філёзаф, фізык, тэарэтык музыкі, лёгік, астраном, грамадзкі навуковец
Навуковая сфэра	натуральная гісторыя[d], мэтафізыка, матэматыка, лёгіка[6], астраномія, мэдыцына, этыка, паліталёгія і псыхалёгія
Вучні	Яг’я ібн Адзі[d][7]
Аль-Фарабі ў Вікісховішчы

Купюра ў 10 000 тэнгэ Рэспублікі Казахстан (2003)

Аўтар камэнтароў да твораў Арыстоцеля (адсюль яго ганаровая мянушка «Другі настаўнік») і Плятона. Яго працы зрабілі ўплыў на ібн Сіну, ібн Баджу, ібн Туфайля, ібн Рушда, а таксама на філасофію і навуку сярэднявечнай Заходняй Еўропы. Яму прыпісваецца стварэнне Отрарскай бібліятэкі.

Публікацыі твораў

• Філязофскія трактаты. Алма-Ата, 1970.
• Матэматычныя трактаты. Алма-Ата, 1972.
• Сацыяльна-этычныя трактаты. Алма-Ата, 1973.
• Лягічныя трактаты. Алма-Ата, 1975.
• Камэнтары да «Альмагэсту» Пталэмэя. Алма-Ата, 1975.
• Аб розуме і навуцы. Алма-Ата, 1975.
• Гісторыка-філязофскія трактаты. Алма-Ата, 1985
• натуральнанавуковыя трактаты. Алма-Ата, 1987
• Трактаты аб музыцы і паэзіі. Алма-Ата, 1993.