Аляксандар Карыятавіч

Аляксандар Карыятовіч (? — каля 1380 году) — князь падольскі (разам з братамі) і валынскі (1366—1370). Сын Карыята і ўнук вялікага князя літоўскага Гедзіміна.

Аляксандар Карыятавіч
лац. Alaksandar Karyjatavič

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	XIV стагодзьдзе
Памёр	не раней за 1378[1]
Род	Гедымінавічы і Карыятавічы[1]
Бацькі	Карыят[1]

Біяграфія

Пячаць Аляксандра Карыятавіча з Пагоняй, 1375 г.

Верагодна, быў старэйшым з братоў Карыятавічаў (магчыма, старэйшым быў Юры). Упершыню ўпамінаецца разам з братамі ў 1362 годзе, у войску Альгерда браў удзел ў бітве на Сініх Водах. За гэта ў наступным годзе браты Карыятавічы атрымалі княжаньне на Падольлі. Неўзабаве па гэтым прыняў каталіцызм і перайшоў на службу караля польскага Казімера Вялікага. Браў удзел у вайне за галіцка-валынскую спадчыну.

Па захопе ў 1366 годзе Казімерам большай часткі Валыні атрымаў Уладзімерска-Валынскае княства. Ва Ўладзімеры сядзеў да 1370 году, калі памёр Казімер. Выправіўся на пахаваньне караля, чым скарыстаўся валынскі і луцкі князь Любарт, які даводзіўся яму дзядзькам. Страціўшы Ўладзімерскае княжаньне, у 1371 годзе вярнуўся ў сваё ўладаньне на Падольлі. У 1374 годзе разам з братам надаў Камянцу Падольскаму Магдэбурскае права.

Загінуў у бітве з татарамі^[2].