Анатоль Франс

Анато́ль Франс (па-француску: Anatole France, сапраўднае імя Jacques Anatole François Thibault) (16 красавіка 1844 — 12 кастрычніка 1924) — францускі раманіст і літаратурны крытык, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне літаратуры за 1921 год.

Анатоль Франс
Jacques Anatole François Thibault
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	16 красавіка 1844(1844-04-16)[1][2][3][…] Парыж, Францыя
Памёр	12 кастрычніка 1924(1924-10-12)[1][4][5][…] (80 гадоў) Францыя
Пахаваны	могілкі Нёі-сюр-Сэн[d][6]
Сужэнец	Valérie de Guérin de Sauville[d] і Emma Laprévotte[d]
Дзеці	Suzanne Thibault[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	раманіст і літаратурны крытык
Гады творчасьці	1865[7] — 1924[7]
Мова	француская мова[8]
Дэбют	томік вершаў у стылі парнаскай школы «L’Etui de Nacre»
Прэміі	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры, 1921
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1921) Мантыёнаўская прэмія[d] (1882) прэмія Вітэ[d] (1889) Grand Prize for the Best Novels of the Half-Century[d]
Подпіс
Анатоль Франс у Вікісховішчы

Дэбютам Анатоля Франса стаў томік вершаў у стылі парнаскай школы «L’Etui de Nacre» і антычная драма ў вершах, «Les Noces Corinthiennes»; потым літаратар пісаў невялікія апавяданьні, аповесьці, псыхалягічныя і сацыяльныя раманы, крытычныя нарысы, газэтныя 'ронікі (доўгі час Франс быў штатным храністам у францускай газэце «Temps»).

Выбраныя цытаты

• «Іронія — гэта апошняя фаза расчараваньня».
• «Выпадак — гэта псэўданім Бога, які не жадае пад чымсьці асабіста падпісацца».

Анатоль Франс

Творы

• «Чырвоная лілія», Le lys rouge
• «Гісторыі сучаснасьці», Histoire contemporaine
• «На белай скале», Sur la pierre blanche
• «Жыцьцё Жанны д'Арк», Vie de Jeanne d'Arc
• «Сад Эпікура», Le Jardin d'Épicure

Беларускія пераклады

• Богі прагнуць. Мн., 1940.
• Крэнкебіль. (2-выданьне), Мн., 1940.

На беларускую мову асобныя творы пераклалі А. Жукоўскі, М. Блісьцінаў.