Андрэй Бэнэдыкт Клангевіч

Андрэй Бэнэдыкт Клангевіч^[1] (па-польску: Andrzej Benedykt Kłangiewicz; 1 студзеня 1767  — 27 сьнежня 1841) — рымска-каталіцкі дзяяч. Адміністратар Віленскае дыяцэзіі (ад 1828), біскуп-суфраган берасьцейскі (1830—1840), біскуп віленскі (ад 14 сьнежня 1840). Доктар тэалёгіі (1815).

Партрэты А. Б. Клангевіча

Невядомы мастак, XIX ст.

Невядомы мастак, XIX ст.

Біяграфія

У 1789—1797 навучаўся ў Кроскім калегіюме, потым працягваў адукацыю ў Віленскім унівэрсытэце. Ад 1801 — у Віленскай духоўнай сэмінарыі. Сьвятар ад 1802.

У 1802—1808 займаў розныя пасады ў Віленскай кансысторыі. Ад 1808 у Віленскай духоўнай сэмінарыі сьвятар, у 1810—1816 рэгент. У гэты час Сэмінарыя супрацьстаяла палітыцы маскалізацыі, якую праводзілі ўлады Расейскай імпэрыі.

У 1815—1828 выкладаў у Віленскім унівэрсытэце. Некаторы час быў старшынём камітэту цэнзуры.

Будучы адміністратарам Віленскай дыяцэзіі клапаціўся пра дысцыпліну, апекваўся друкаваньнем кнігаў.

У часе вызвольнага паўстаньня (1830—1831) быў адміністратарам Віленскае дыяцэзіі. Па разьні насельніцтва Ашмянаў, учыненай расейскімі войскамі, напісаў да імпэратара ліст з пратэстам, за што яго выслалі на 14 месяцаў у глыб Расеі^[2].

Вярнуўся ў Вільню ў 1832.

Папярэднік Геранім Страйноўскі

Біскупы віленскія 1840—1841

Наступнік Вацлаў Жылінскі