Андрэй Бітаў

Андрэй Рыгоравіч Бітаў (27 траўня 1937, Ленінград — 3 сьнежня 2018, Масква) — расейскі літаратар. Лічыцца адным з пачынальнікаў постмадэрнізму ў расейскай літаратуры. Ганаровы сябра Расейскай акадэміі мастацтваў^[8]. Сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР. У 1988 годзе быў адным з стваральнікаў расейскага ПЭН-клюбу, а з 1991-га быў яго прэзыдэнтам.

Андрэй Бітаў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	27 траўня 1937(1937-05-27)[1][2][3][…] Ленінград, РСФСР, СССР[1]
Памёр	3 сьнежня 2018(2018-12-03)[4][3][5][…] (81 год) Масква, Расея
Пахаваны	Шувалаўскія могілкі[d]
Сужэнец	Інга Пяткевіч[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, празаік, эсэіст
Гады творчасьці	з 1971
Мова	расейская мова[6][7]
Узнагароды	A. S. Pushkin Award[d] (1990) прэмія Андрэя Белага[d] Прэмія за найлепшую замежную кнігу[d] (1989) Паўночная Пальміра[d] (1996) Бунінская прэмія[d] (2005)
Андрэй Бітаў у Вікісховішчы
http://andrey-bitov.ru/

Жыцьцяпіс

Бацька — архітэктар. Маці — юрыст. Брат Алег — вядомы савецкі журналіст-міжнароднік і перакладчык. Са словаў самога — па нацыянальнасьці чаркес у пятым пакаленьні^[9]. Пісаць пачаў у 1956 годзе.

У 1954 годзе скончыў сярэднюю школу № 213 (якая тады знаходзілася на набярэжнай Фантанкі) — першую ў Ленінградзе школу з выкладаньнем шэрагу прадметаў на ангельскай мове.

У 1957 годзе паступіў у Ленінградзкі горны інстытут, дзе ўдзельнічаў у працы літаб’яднаньня пад кіраўніцтвам Глеба Сямёнава. У 1957—1958 гг. служыў у будаўнічым батальёне на Поўначы. У 1958 годзе аднавіўся ў інстытуце, скончыў геолягаразьведачны факультэт у 1962 годзе.

Пісаў вершы. Пераймаючы Віктара Галяўкіна, пачаў пісаць кароткія абсурдысцкія апавяданьні, упершыню апублікаваныя ў 1990-х гг. Часта ў інтэрвію называў сябе непрафэсійным пісьменьнікам.

З 1960 па 1978 г. выйшлі ў друк каля дзесяці кніг прозы. З 1965 году сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР.

Найбольш вядомым яго раманам стаў «Пушкінскі дом», упершыню апублікаваны ў 1978 годзе ў ЗША. У 1979 годзе быў адным са стваральнікаў бесцэнзурнага альманаху «Метропаль». Яго забаранялі друкаваць аж да 1986 году.

Перабудова адкрыла новыя магчымасьці. Замежжа, лекцыі, сымпозіюмы, грамадзкая, у тым ліку праваабарончая, дзейнасьць. У 1988 годзе ўдзельнічаў у стварэньні расейскага ПЭН-Клюбу, з 1991 году — яго прэзыдэнт. У 1991 годзе быў адным са стваральнікаў нефармальнага аб’яднаньня «БаГаЖъ» (Бітаў, Ахмадуліна, Аляшкоўскі, Жванецкі). Выкладаў у Літаратурным інстытуце імя А. М. Горкага^[10].

У сакавіку 2014 году разам з шэрагам іншых дзеячаў культуры і навукі Расеі выказаў нязгоду зь дзеяньнямі расейскай улады ў Крыме^[11]. Сваю пазыцыю ён выказаў у адкрытым лісьце, надрукаваным у «Новой газете»^[12].

Ляўрэат многіх расейскіх літаратурных прэміяў, таксама быў адзначаны прэміямі ў Армэніі, Нямеччыне і Францыі.

Творчасьць

• «Пушкінскі дом»
• «Абгрунтаваная рэальнасьць»
• «Выкладчык сымэтрыі»
• «Урокі Армэніі»