Андрэ Маруа

Андрэ Маруа (па-француску: André Maurois, сапраўднае імя Эміль Салямон Вільгельм Эрзог, Émile-Salomon-Wilhelm Herzog, 26 ліпеня 1885 — 9 кастрычніка 1967) — францускі пісьменьнік і чалец Францускай акадэміі.

Андрэ Маруа
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	26 ліпеня 1885(1885-07-26)[1][2][3][…] Эльбёф[d], Францыя
Памёр	9 кастрычніка 1967(1967-10-09)[1][2][3][…] (82 гады) Нёі-сюр-Сэн[d], Францыя[4]
Пахаваны	могілкі Нёі-сюр-Сэн[d]
Сужэнец	Сымона дэ Кайлявэ[d]
Дзеці	Жэро Маруа[d] і Мішэль Маруа[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	філёзаф, эсэіст, навэліст, гісторык, пісьменьнік, сцэнарыст, літаратурны крытык, біёграф, пісьменьнік навуковай фантастыкі, дзіцячы пісьменьнік, крытык, публіцыст
Гады творчасьці	з 1918
Мова	француская мова[5] і ангельская[5]
Узнагароды	Канкур жэнэраль[d] прэмія Поля Флята[d] (1923) Амбасадарская прэмія[d] (1965)
Андрэ Маруа ў Вікісховішчы

Аўтар псыхалягічных раманаў і раманізаваных біяграфіяў пра Пэрсі Біш Шэлі, Байрана, Бальзака, Тургенева, Жорж Санд, Дзюма-старэйшага. Напісаў кнігу «Мэмуары».

Беларускія пераклады

На беларускую мову асобныя навелы А. Маруа пераклалі Юрка Гаўрук, Леанід Казыра, Г. Скрыган.

• Падарожжа ў нябьгт і яшчэ 24 навелы. Мн., 1974;
• Навелы. Мн., 1996.