Бадзі Гай

Джордж «Бадзі» Гай (па-ангельску: George «Buddy» Guy;, нар. 30 ліпеня 1936) — амэрыканскі блюзавы музыка, пяціразовы пераможца прэміі «Грэмі».

Бадзі Гай
George «Buddy» Guy
Бадзі Гай у 2008 годзе
Дата нараджэньня	30 ліпеня 1936
Месца нараджэньня	Кларксдэйл, Місысыпі, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Месца вучобы	McKinley Senior High School[d]
Прафэсія	гітарыста, сьпявак
Гады дзейнасьці	1953—дасюль
Жанры	Блюз, электра блюз, чыкагскі блюз
Інструмэнты	Гітара
Супрацоўніцтва	Джуніёр Ўэлс
Лэйблы	RCA, Cobra, Chess, Delmark, Silvertone, MCA, Atlantic, MPS, Charly, Jive, Vanguard, JSP Records, Rhino Records, Purple Pyramid, Flyright, AIM Recording Co., Alligator Records, Blues Ball Records
Дзеці	Shawnna[d]
Узнагароды	Americana Lifetime Achievement Award for Instrumentalist[d] (2018) Прэмія блюзавай музыкі[d] Grammy Award for Best Blues Album[d] Заля славы рок-н-ролу (2005) Maple Blues Awards[d]
Сайт	buddyguy.net
Бадзі Гай у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Пачаў граць на гітары ў 13 год. Напачатку 1950-х пераехаў у Батон-Руж, дзе выступаў разам зь мясцовымі вакальнымі гуртамі. Часьцяком з-за сваёй сарамлівасьці выступаў сьпіною да залі, што не перашкодзіла яму мець свой асабісты рэпертуар. У 1957 годзе пераяжджае ў Чыкага. Тамака атрымаў падтрымку славутага музыкі Мадзьдзі Ўотэрса.

Запісаў два сынгла на невялікай гукапіснай кампаніі, Гай пачаў працаваць з кампаніяй Chess Records, дзякуючы гэтаму ў 1967 годзе была выдадзена кружэлка «I Left My Blues in San Francisco» ("Я пакінуў свой блюз у Сан-Францыска"). Выступаў разам з Мадзьдзі Ўотэрсам, Хаўлін Вульф (Howlin' Wolf), Літтл Ўолтэр (Little Walter) і сьпявачкай Кока Тэйлар (Koko Taylor). У 1960-я ўтварыў дуэт з Джуніёрам Ўэлсам (Junior Wells). Дзякуючы гэтаму пабачылі сьвет некалькі кружэлак.

Напрыканцы 60-х папулярнасьць блюзу пачала паніжацца, у выніку Бадзі Гай вымушаны быў зарабляць на іншых працах. Яго кар’ера пайшла ў гору напрыканцы 1980-х — калі пачалася хваля адраджэньня цікавасьці да блюзу. Ён удзельнічаў у канцэртах Эрыка Клэптана, а запісаны ў 1991 годзе альбом Damn Right, I’ve Got the Blues дазволіў атрымаць яму першую прэмію «Грэмі». Пазьней ён яшчэ 4 разы быў ўганараваны гэтай прэміяй.

У 2003 годзе атрымаў Нацыянальны мэдаль ЗША ў вобласьці мастацтва.

У 2005 годзе Бадзі Гай быў унесены ў Залю славы рок-н-ролу^[1]. Часопіс Rolling Stone унёс яго ў сьпіс 100 найлепшых гітарыстаў сьвету на 30-ы радок^[2]. Ён таксама зьяўляецца ўласьнікам блюзавага клюбу ў Чыкага.

Кружэлкапіс

1955 — With Otis Rush: The Final Takes (Flyright) 1964 — Original Blues Brothers (Blue Moon) 1965 — Crazy Music (Chess) 1965 — With The Blues (Chess) 1966 — It’s My Life Baby (Vanguard) 1966 — Hoodoo Man Blues (з Джуніёрам Ўэлсам; Delmark) 1966 — On Tap (з Джуніёрам Ўэлсам; Delmark) 1967 — Electric Sleep (Delmark) 1967 — Left My Blues in San Francisco (Chess) 1967 — South Side Jam (Delmark) 1967 — Blues Hit Big Town (Delmark) 1968 — Coming At You (Vanguard) 1968 — A Man And His Blues (Vanguard) 1968 — This Is Buddy Guy! [Live] (Vanguard) 1968 — I Left My Blues in San Francisco (Chess) 1968 — You’re Tuff Enough (Blue Rock) 1968 — Sings At The Golden Bear (Blue Rock) 1969 — Hold That Plane! (Vanguard) 1970 — Buddy Guy, Junior Wells & Junior Mance: Buddy and the Juniors (Blue Thumb) 1971 — In the Beginning (1958-64) (Drive) 1971 — In My Younger Days (Red Lightning) 1972 — Buddy Guy & Junior Wells Play the Blues (Atlantic) 1974 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (live) (Blind Pig) 1977 — Live in Montreux (Evidence) 1979 — Pleading the Blues (Evidence) 1979 — Got to Use Your Head (Blues Ball) 1980 — The Dollar Done Fell (JSP) 1980 — Ten Blue Fingers (JSP) 1980 — With Phil Guy: Buddy & Phil (JSP) 1981 — The Blues Giant (Isabel) 1981 — Stone Crazy! (Alligator) 1981 — DJ Play My Blues (JSP) 1981 — Breakin’ Out (JSP) 1982 — Phil Guy: Red Hot Blues (JSP) 1983 — Buddy Guy (Chess) 1983 — The Original Blues Brothers Live (Magnum) 1983 — Bad Luck Boy (JSP) 1983 — Phil Guy & Mojo Bufford: Tribute To Muddy Waters (Isabel) 1984 — It’s A Real Mutha Fucka! (JSP) 1987 — Chess Masters (Chess) 1987 — Complete DJ Play My Blues Session (JSP) 1988 — Live at the Checkerboard Lounge (JSP)

1989 — I Ain’t Got No Money (Flyright) 1989 — This is Buddy Guy Live (Vanguard) 1990 — I Was Walking Through the Woods (Chess) 1990 — A Man and the Blues (Vanguard) 1990 — Hold That Plane (Vanguard) 1990 — I Left My Blues in San Francisco (Mca) 1991 — Alone & Acoustic (Alligator) 1991 — Damn Right, I’ve Got the Blues (Silvertone) 1992 — My Time After Awhile (Vanguard) 1992 — Live in Montreux (Evidence) 1992 — The Very Best of Buddy Guy (Rhino/Wea) 1992 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (Blind Pig) 1992 — Buddy and the Juniors (Mca) 1993 — Live At The Mystery Club (Quicksilver) 1993 — Feels Like Rain (Silvertone) 1993 — Junior Wells Featuring Buddy Guy — Pleading the Blues (Evidence) 1994 — Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (Sequel) 1994 — Slippin' In (Silvertone) 1994 — Alone & Acoustic (Jive) 1995 — I Cry (Blues Masterworks) 1996 — Live: The Real Deal (Silvertone) 1997 — Try to Quit You Baby (Ronn) 1998 — As Good as It Gets (Vanguard) 1998 — Heavy Love (Silvertone) 1998 — Last Time Around — Live at Legends (з Джуніёрам Ўэлсам; Jive) 1999 — The Real Blues (Columbia River) 2000 — The Complete Vanguard Recordings (A Collection) (Vanguard) 2000 — Buddy’s Baddest — The Best of Buddy Guy (Jive/Silvertone) 2001 — Sweet Tea (Jive) 2001 — The Millennium Collection: The Best of Buddy Guy (Chess) 2002 — Blue on Blues (Fuel 2000) 2002 — Everything Gonna Be Alright (Black & Blue) 2003 — Blues Singer (Silvertone) 2003 — Chicago Blues Festival 1964 (Live) (Stardust) 2003 — Buddy Guy’s Discography (Jive) 2005 — Bring 'Em In (Jive) 2008 — Skin Deep 2009 — Shout! Factory 2010 — Living Proof (Silvertone) 2013 — Rhythm & Blues (RCA Records) 2015 — Born to Play Guitar (RCA Records)