Баніфацыюс V (папа рымскі)

Баніфа́цыюс V (па-лацінску: Bonifatius V) — рымскі біскуп (папа рымскі) з 23 сьнежня 619 году па сваю сьмерць. Больш за ўсё вядомы дзякуючы хрысьціянізацыі Ангельшчыны. Акрамя таго выдаў распараджэньне, паводле якога цэрквы сталі ўхваляцца месцамі сьвятыняў. Як вядома Баніфацыюс паходзіў з Нэапалю, але да абраньня рымскім біскуп нічога не вядома пра ягонае жыцьцё. Галоўным біскупам Рыму ён стаў пасьля сьмерці Адэадата I у лістападзе 618 годзе, аднак прайшло трынаццаць месяцаў з таго моманту як ягонае абраньне было зацьверджана імпэратарскім урадам у Канстантынопалі^[2]. У гэты час Італію захапіў равэнскі экзарх Элеўтэрыюс, які нарок сябе імпэратарам Заходняе Рымскае імпэрыі, але хутка быў забіты. Баніфацыюс прызнаў уладу бізантыйскага імпэратара Гэракліюса, таму атрымаў ягонае ўхвалу.

Баніфацыюс V (папа рымскі)

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	VI стагодзьдзе Нэапаль, Бізантыйская імпэрыя
Памёр	25 кастрычніка 625 Рым
Дэнамінацыя	Каталіцкая царква[1]
Заняткі	каталіцкі сьвятар, пісьменьнік
Баніфацыюс V у Вікісховішчы

Паводле «Liber Pontificalis», Баніфацыюс апісваецца як самы лагодны зь людзей, галоўнай выбітнасьцю якога стала ягоная вялікая любоў да духавенства.