Белавескі нацыянальны парк

Белаве́скі нацыяна́льны парк (па-польску: Białowieski Park Narodowy) — прыродаахоўная тэрыторыя, што знаходзіцца ў Польшчы (Падляскае ваяводзтва) ля граніцы з Рэспублікай Беларусь. Пад аховай знаходзіцца частка ляснога масіву Белавескай пушчы.

Белавескі нацыянальны парк

нацыянальны парк

Частка ад	Белавеская пушча
Дата заснаваньня / стварэньня	1932
Катэгорыя абароненых зонаў МСАП	Катэгорыя МСАП II: нацыянальны парк
Краіна	Польшча
Адміністрацыйная адзінка	Гайнаўка
Геаграфічныя каардынаты
Ключавая падзея	зьмена запісу ў сьпісе Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО
Значнае месца	Гайнаўка
Статус славутасьці	частка аб’екту Сусьветнае спадчыны
Афіцыйны вэб-сайт	https://bpn.gov.pl/, https://bpn.gov.pl/bialowieza-national-park
Афіцыйны сымбаль	зубар
Крытэр Сусьветнае спадчыны	(ix), (x)

21 лістапада 1947 году Савет міністраў Польшчы ухваліў Пастанову пра аднаўленьне Белавескага нацыянальнага парку. Яго межамі сталі: на захадзе — рака Нараўка, на поўначы — рака Гвозьна, на поўдні — Паляна Белавеская, а на ўсходзе — польска-савецкая дзяржаўная мяжа. Кіраўніком парку стаў Ян Карпінскі, які займаў пасаду да 1952 году^[1].

У Белавескім нацыянальным парку

Будынак дырэкцыі парку знаходзіцца ў Белавежы. Цяпер у склад парку ўваходзіць тры адміністрацыйныя адзінкі: Мяжа аховы Гвозьня, Мяжа аховы Арлоўка і Цэнтар гатоўлі зуброў (з трыма рэзэрвацыямі гатоўлі і Рэзэрвацыяй паказу зубраў)^[2].

Прасторы Белавескага нацыянальнага парку ў 1979 годзе, з нагоды вялікага значэньня для культуры і спадчыны чалавецтва, унесьлі ў прэстыжны сьпіс Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО. У 1992 годзе ЮНЭСКО пашырыла статус Сусьветнай спадчыны аб’екту на прылеглы да парку беларускі вучастак «Белавеская пушча», які падлягаў ахове (4500 га). У выніку ў Белавескай пушчы паўстаў адзін зь сямі ў сьвеце і трох у Эўропе трансгранічны аб’ект сусьветнай спадчыны.