Бэнзінавы рухавік унутранага згараньня

From Wikipedia, the free encyclopedia

Бэнзінавы рухавік унутранага згараньня
Remove ads

Бэнзі́навы рухавік унутранага згараньнярухавік унутранага згараньня, які працуе на бэнзіне або іншым падобным лятучым паліве, вынайдзены ў Эўропе ў 1876 годзе. У большасьці бэнзінавых рухавікоў паліва і паветра перад сьціскам папярэдне зьмешваюцца (але ў некаторых сучасных рухавіках ажыцьцяўляецца непасрэдны ўпрыск паліва ў цыліндры). Раней зьмешваньне адбывалася ў карбюратары, але цяпер гэтым займаецца электронная сыстэма ўпрыску паліва, акрамя малых рухавікоў, дзе ўжываньне гэтай складанай сыстэмы немэтазгоднае. Працэс упрыску бэнзінавага рухавіка і дызэльнага розьніцца тым, як зьмешваюцца паліва і паветра, і як гэтая сумесь запускае цыкль рухавіка. У бэнзінавым рухавіку сумесь сьціскаецца і падпальваецца сьвечкай запальваньня; у дызэльным сьціскаецца толькі паветра, ад чаго яно расьпякаецца — у звышразагрэтае паветра ўпрыскваецца дызэльнае паліва, ад чаго яно загараецца.

Thumb
Рухавік W16 вытворчасьці Volkswagen, якім камплектуецца гіпэркар Bugatti Veyron.
Remove ads

Ужываньне

Бэнзінавыя рухавікі знайшлі шмат прымяненьняў у розных машынах. Яны выкарыстоўваюцца ў аўтамабілях, матацыклах, самалётах, маторных лодках, а таксама ў ручных прыладах, як то газонакасілках, ланцужных пілах і перанасных бэнзагенэратарах.

Да пашырэньня ўжытку дызэльных рухавікоў бэнзінамі рухавікамі абсталёўвалі таксама аўтобусы, грузавікі і некаторыя чыгункавыя лякаматывы.

Remove ads
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads