Дызэльнае паліва

Ды́зэльнае па́ліва (саля́рка) — вадкае паліва з нафты для дызэльных і газатрубінных рухавікоў, што ёсьць сумесьсю вуглевадародаў зь менш як 4% прымесяў (азот-, серка- або тлензьмяшчальныя вытворныя вуглевадародаў). Атрымліваецца перагонкай^{[прыбраць шаблён]} нафты. У вытворчасьці для хуткасных дызэляў выкарыстоўваюць газнагазойлевыя фракцыі (тэмпэратура кіпеньня 180—360 °C, шчыльнасьць 790—860 кг/ куб.м.) з тэмпэратурай застываньня ад -55 да -5 °C і згараньня 35—61 °C, для ціхаходных — цяжкія вязкія фракцыі (тэмпэратура кіпеньня 250—420 °C, шчыльнасьць 930 кг/куб.м.) з тэмпэратурай застываньня ад -5 да 10 °C і згараньня 65—85 °C. Эксплюатацыйныя ўласьцівасьці (хуткае загараньне і павольнае гарэньне(en)) характарызуецца цэтанавым лікам(be) (аптымальнае яго значэньне 45—60)^[1].

Біядызэль(en) з соевага алею

Дызэльнае паліва ня зьмешваецца з вадой

Беларусь

У 2012 годзе Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод (Гомельская вобласьць) і наваполацкі «Нафтан» (Віцебская вобласьць) вырабілі 10 млн тонаў дызэльнага паліва^[2] «летняга» (да -5 °C), «зімняга» (да -20 °C) і «арктычнага» (да -32 °C) гатункаў^[3] паводле стандартаў «Эўра-4» і «Эўра-5»^[4].