Васіль Івашын

Васіль Уладзімеравіч Івашын (9 траўня 1913, в. Ляхавічы, Койданаўская воласьць, Менскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя — 6 лістапада 2009) — літаратуразнавец, пэдагог. Акадэмік НАН РБ (1995), акадэмік АПН СССР (1967), доктар філялягічных навук (1965), прафэсар (1973). Замежны член Расейскай акадэміі адукацыі (1999).

Васіль Івашын
Дата нараджэньня	9 траўня 1913(1913-05-09)[1]
Месца нараджэньня	Ляхавічы, Койданаўская воласьць
Дата сьмерці	6 лістапада 2009(2009-11-06)[1] (96 гадоў)
Месца вучобы	Менскі пэдагагічны інстытут (1938)
Занятак	пэдагог, літаратуразнаўца, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра	Мовазнаўства
Месца працы	Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы Нацыянальны інстытут адукацыі[d]
Навуковая ступень	доктар філялягічных навук[d] (1965)
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Закончыў Менскі пэдагагічны інстытут (1938). З 1946 г. у Інстытуце літаратуры АН Беларусі, у 1967—1978 гг. дырэктар НДІ пэдагогікі Міністэрства адукацыі Беларусі. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі^[2] (1995). Навуковыя працы па пытаньнях тэорыі і гісторыі беларускай літаратуры, літаратурных сувязей, мэтадалёгіі і мэтодыкі выкладаньня літаратуры ў школе.

Творы

• Янка Купала — вялікі народны паэт. Мінск. 1952.
• Янка Купала. Творчасць перыяду рэвалюцыі 1905-1907 гг. Мінск. 1953.
• Рэвалюцыя 1905-1907 гг. і развіццё беларускай літаратуры. Мінск. 1955.
• М. Горький и белорусская литература начала XX ст. Минск. 1956.
• У истоков социалистического реализма. Минск. 1963
• Да вышынь рэалізму. Асноўныя тэндэнцыі развіцця беларускай дакастрычніцкай і савецкай літаратуры. Мінск. 1983.
• Выверанае жыццём. Творчая індывідуальнасць пісьменніка — народнасць і партыйнасць літаратуры. Мінск. 1988.