Васіль Тышкевіч

Васіль Тышкевіч (1492 — 13 жніўня 1571) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Маршалак гаспадарскі (1546—1558), ваявода падляскі (1558—1569) і смаленскі (з 1569).

Васіль Тышкевіч
лац. Vasil Tyškievič

Васіль Тышкевіч
Герб «Ляліва»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1492
Памёр	не раней за 10 жніўня 1570 і не пазьней за 11 верасьня 1570[1]
Пахаваны	Супрасьлеўскі манастыр
Род	Тышкевічы
Бацькі	Тышка Каленіковіч
Жонка	Аляксандра з Чартарыйскіх Анастасія з Сапоцькаў
Дзеці	ад 1-га шлюбу: Юры, Каленік, Яўстах ад 2-га шлюбу: Яўстах Серафін, Аляксандар

Быў старостам краснасельскім, чаркаскім, канеўскім (1536), менскім (1544), ваўкавыскім (1546), пінскім (1569), бабруйскім і гайнаўскім. Ад вялікага князя Жыгімонта Аўгуста атрымаў тытул графа «на Лагойску і Бярдычаве» (5 лістапада 1569 году).

Валодаў маёнткамі Бялавічамі, Ласасінай, Байкевічамі, Ражаной, Зьдзітавам, Хрысай, Споравам у Слонімскім павеце.

Біяграфія

З шляхецкага роду Тышкевічаў гербу «Ляліва», сын Тышкі Каленікавіча. Меў братоў Барыса, Льва, Гаўрылу, Міхала і Івана.

Быў у магнацкай апазыцыі да Жыгімонта Аўгуста датычна складаньня уніі з Каралеўствам Польскім. З прычыны выступленьня супраць уніі яго пазбавілі пасады ваяводы падляскага і прызначылі ваяводам смаленскім.

Браў удзел у бітвах з крымскімі татарамі. Езьдзіў з пасольствамі ў Крымскае ханства і Маскву. З праваслаўя перайшоў у кальвінізм^[2].

Першы раз ажаніўся з княгіняй Аляксандрай Чартарыйскай, другі — з Анастасіяй Сапоцькай. У першы шлюбе меў дачку Анастасію і сыноў Юрыя, Каленіка і Яўстаха, у другім шлюбе — дачку Аляксандру і сына Яўстаха Серафіна.

У тэстамэнце выказаў пажаданьне, каб па ягонай сьмерці жонка з дачкою Аляксандраю і зяцем Аляксандрам Хадкевічам цела яго «отвезли и поховали в монастыру их милости панов Ходкевичов у Супрасльском, храма Пречистое Богородицы, на которое мают митрополита его милости, або которого владыку припросити, там погреб телу учинити, так, яко прислушит на закон наш хрестианский»^[3].

На ягоным надмагільлі высеклі герб і надпіс па-старабеларуску:

	«Въ лето отъ Нароженя Господа Бога и Спаса нашего Іисуса Христа 1571 мѣсеца Августа 13 дня въ неделю, преставися рабъ Божій панъ Васили Тишковичъ Воевода Смоленскій Староста Менскій и Пинскій, положенъ въ Храмѣ Благовѣщенія Богородицы, въ монастыри Супрасльскомъ»[4].

У наш час магільны камень Васіля Тышкевіча захоўваецца ў музэі Віленскага ўнівэрсытэту.

У дзёньніку малодшага сакратара каралеўскай канцылярыі, сьвятара, удзельніка выправы Стэфана Баторыя на Пскоў Яна Пётраўскага, дзе падаюцца этнонімы шэрагу асобаў («русін» з Вугоршчыны, «немец» з роты Фарэнсбэка, «масквіцін» Хвастоў і г. д.), ваявода смаленскі Васіль Тышкевіч азначаецца як ліцьвін^[5].

Галерэя

• Іканаграфія Васіля Тышкевіча
• 
  Невядомы мастак, XVIII ст.
• 
  Невядомы мастак, 1794 г.
• 
  Невядомы мастак, XIX ст.
• 
  З «Groby rodziny Tyszkiewiczów», 1873 г.