Васіль Шчарбакоў

Васі́ль Ка́рпавіч Шчарбако́ў (27 лютага 1898, вёска Дубраўка, цяпер Аршанскі раён — 27 траўня 1939, Менск) — беларускі гісторык. Акадэмік АН БССР (1931), доктар гістарычных навук.

Васіль Шчарбакоў лац. Vasil Ščarbakoŭ
Дата нараджэньня	27 лютага 1898(1898-02-27)
Месца нараджэньня	Дубраўка, Аршанскі павет[d], Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	29 чэрвеня 1938(1938-06-29) (40 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР
Месца вучобы	Рагачоўская настаўніцкая семінарыя[d]
Занятак	навуковец
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	БДУ БДПІ Інстытут гісторыі НАН Беларусі Інстытут гісторыі партыі пры ЦК КПБ[d] Нацыянальны ўніверсітэт «Чарнігаўскі калегіум» імя Т. Р. Шаўчэнкі[d]
Сябра ў	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук[d] (1934)

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і селяніна^[1]. У 1923 годзе скончыў Харкаўскую ВПШ. Удзельнік грамадзянскай вайны. У 1931—1935 гадох віцэ-прэзыдэнт, у 1935—1937 гадох неадменны сакратар АН БССР, з 1931 году — намесьнік дырэктара, у 1936—1937 гадох дырэктар Інстытуту гісторыі АН БССР, адначасна ў 1931—1936 гадох прафэсар Менскага пэдагагічнага інстытуту і БДУ. У 1938 годзе беспадстаўна рэпрэсаваны і расстраляны ў Менску. Рэабілітаваны ў 1957 годзе.

Працы Васіля Шчарбакова прысьвячаліся гісторыі першабытнаага і фэўдальнага ладу на Беларусі, вызваленчаму змаганьню беларускага народу ў эпоху фэўдалізму ды іншаму.