Вацлаў Лукша

Вацлаў Лукша (5 студзеня 1892, в. Баброўнікі, Беласточчына - 1962) - каталіцкі сьвятар заходняга абраду, магістар тэалёгіі, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху XX ст.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Лукша.

Вацлаў Лукша
Дата нараджэньня	5 студзеня 1892(1892-01-05)
Месца нараджэньня	Баброўнікі, Гарадок, Беластоцкі павет, Падляскае ваяводзтва, Польшча
Дата сьмерці	1962
Занятак	каталіцкі сьвятар

Жыцьцяпіс

Паходзіў з сялянскай сям’і Вікенція Лукшы. 29 сакавіка 1910 году вытрымаў іспыт на званьне аптэкарскага вучня пры экзамэнацыйнай камісіі Маскоўскай навучальнай акругі. У 1915 годзе скончыў Віленскую духоўную каталіцкую сэмінарыю. У час вучобы ўваходзіў у культурна-асьветны гурток беларусаў-сэмінарыстаў.

Пасьвячоны ў сьвятары ў 1915 годзе. У 1918 годзе — пробашч Бранскага касьцёлу ў Бельскім павеце. У 20-30-я гады XX ст. працаваў законавучыцелем, выкладаў рэлігію ў Ваўкавыскай (з 1925 г.) і Гарадзенскай (з 1931 г.) гімназіях. Быў магістрам тэалёгіі і ў 1931—1939 гг. таксама працаваў катэхэтам у гарадзенскіх гімназіях^[1].

У самой Гародні ў міжваенны пэрыяд яўных прыхільнікаў беларусізацыі касьцельнага жыцьця сярод сьвятароў амаль не было. Да іх можна аднесьці толькі ксяндза Францішка Грынкевіча (1884—1933) і Вацлава Лукшу, якія, дарэчы, не займалі ў касьцёле адміністратыўных пасадаў.

Памёр у 1962 годзе.