Вук Бранкавіч

Вук Бра́нкавіч (па-сэрбску: Вук Бранковић; каля 1345 — 6 лістапада 1397) — родапачынальнік сэрбскай дынастыі Бранкавічаў. Сын сэвастакратара Бранка Младэнавіча, які валодаў Охрыдам і быў набліжаным да цара Ураша V. Вук Бранкавіч каля 1370 году стаў валадаром вобласьці Косава з гарадамі Прышціна, Вучытрн і Зьвечан. У 1377 годзе пад ягоную ўладу патрапіла Скоп’е, а ў 1378 — Прызрэн.

Вук Бранкавіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1345[1], Косава[d], Сэрбскае каралеўства[d]
Памёр	14 лістапада 1397, Косава[d]
Пахаваны	Agiou Pavlou monastery[d] Манастыр Хіландар[d]
Нашчадкі	Grgur Vuković Branković[d], Джурадж Бранкавіч[d][2] і Lazar Vuković[d]
Дынастыя	Бранкавічы[d]
Сужэнец	Мара Лазаравіч Бранкавіч[d]
Бацька	Бранка Младанавіч[d]
Маці	NN[d][3]

Меркаваныя ўладаньні Вука Бранкавіча

Вук быў зяцем князя Лазара й ўдзельнічаў у бітве на Косавым полі 1389. Пасьля паразы быў вымушаны перадаць асманам Скоп’е ў 1392 годзе й выплочваць даніну. Каля 1396 году султан Баязід I выгнаў Вука зь ягоных ўладаньняў, і ён памёр у выгнаньні 6 кастрычніка 1397 году. Каля 1371 году Вук ажаніўся з Марэ (†1426), старэйшай дачкой князя Лазара і княгіні Міліцы. У іх было тры сыны: Грыгур, Георгі (дэспат у 1427—1456 гадох) і Лазар.