Бэрнардынская вуліца (Вільня)

Бэрнарды́нская ву́ліца^[1] (лет. Bernardinų gatvė) — вуліца ў цэнтральнай частцы Вільні, у Старым Месьце. Зьвязвае вуліцу Замкавую з вуліцай Сьвятога Мікалая.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Вуліца.

Бэрнардынская лац. Bernardynskaja
вуліца
Вільня
Агульная інфармацыя
Гістарычны раён	Старое Места
Былыя назвы	Замкавы завулак
Даўжыня	240 м
Паштовыя індэксы	LT-01124
На мапе
Google
Вуліца Бэрнардынская ў Вікісховішчы

Архітэктурныя дамінанты вуліцы — кляштарныя комплексы бэрнардынаў з касьцёлам Сьвятых Францішка і Бэрнарда і бэрнардынак з касьцёлам Сьвятога Міхала Арханёла, касьцёл Сьвятой Ганны і палац Лапацінскіх, помнікі архітэктуры XV—XVIII стагодзьдзяў.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Вуліца пачала забудоўвацца ў XVI ст. Яна праходзіла паўночнай мяжой Рускага Гораду.

Музэй Адама Міцкевіча

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У XIX ст. улады Расейскай імпэрыі аддзялілі сярэднюю частку вуліцы, што ішла ад бэрнардынскіх кляштараў да моста ў Зарэчча, і назвалі яе Аляксандраўскай (рас. улица Александровская). Пазьней гэтую частку з мэтай маскалізацыі колішняга Вялікага Княства Літоўскага перайменавалі ў Сувораўскую (рас. улица Суворовская) (за часамі міжваеннай Польскай Рэспублікі — вуліца Сьвятой Ганны, цяпер яна носіць імя Майроніса). Рэшту вуліцы расейскія ўлады пераназвалі ў Замкавы завулак.

Найноўшы час

За польскім часам вуліца зноў стала афіцыйна называцца Бэрнардынскай (частка завулка ў Зарэччы — Млынавай вуліцай), за савецкім — Замкавы завулак. Менавіта гэтай рэшце (бяз часткі ў Зарэччы) па распадзе СССР вярнулі гістарычную назву.

Агульныя зьвесткі

Даўжыня вуліцы каля 240 м. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад Замкавай вуліцы. З правага паўднёвага боку вуліцы дамы зь няцотнымі нумарамі, зь левага паўночнага боку — цотная нумарацыя.

Палац Лапацінскіх

Вузкая і выгнутая забрукаваная вуліца пачынаецца ад аркі, якая злучае кутнія камяніцы на Замкавай вуліцы і вядзе да ансамблю бэрнардынскіх кляштараў. Зь левага боку адыходзіць вуліца Аранжарэйная.

Будынкі

Няцотны бок

• № 11 — 2-павярховы дом, дзе ў красавіку — чэрвені 1822 году жыў паэт Адам Міцкевіч. Тут ён скончыў сваю паэму «Гражына»^[2]. Пра гэты факт сьведчыць памятная шыльда на фасадзе будынка. Цяпер у доме дзейнічае музэй Адама Міцкевіча, які зьмяшчае больш за 200 экспанатаў, сярод якіх столік і крэсла, якімі паэт карыстаўся ў Парыжы, лісты да філяматаў, першыя прыжыцьцёвыя выданьні — зборнік «Санэты» (1826) і «Конрад Валенрод» (1828)^[3].

Цотны бок

• № 6 (таксама Аранжарэйная вуліца, 5) — кутні 3-павярховы дом з арыгінальнай барокавай брамай
• № 8 (таксама Аранжарэйная вуліца, 8) — палац Лапацінскіх або Алізараў. Старасьвецкую камяніцу на гэтым месцы ў 1762 годзе набыў Мікалай Лапацінскі. Ён рэканструяваў будынак паводле праекту архітэктара Яна Гляўбіца. У 1828 годзе палац набылі выдаўцы Завадзкія.

Галерэя

• Бэрнардынская вуліца ў мастацтве
• 
  Ф. Смуглевіч, 1785—1786 гг.
• 
  1836 г.
• 
  Ю. Азямблоўскі, 1840 г.
• 
  Ю. Азямблоўскі, 1840 г.

• 
  Віленскі альбом, 1850 г.
• 
  XIX ст.
• 
  XIX ст.
• 
  XIX ст.