Ян Гляўбіц

Ян Крыштаф Гляўбіц (1700, цяпер Сьвідніца або Торунь ці Хелмна, Ніжнесылескае ваяводзтва, Польшча — 1767, Вільня, цяпер Летува) — нямецкі архітэктар, клясык беларускай архітэктуры. Адзін з выбітных прадстаўнікоў віленскага барока.

Ян Гляўбіц
Імя пры нараджэньні	Ёган Крыстоф Гляўбіц
Дата нараджэньня	7 сакавіка 1710(1710-03-07)[1]
Месца нараджэньня	Сьвідніца[d], Каралеўства Багеміі[d], землі багемскай Кароны[d], Сьвятая Рымская імпэрыя[2]
Дата сьмерці	30 сакавіка 1767(1767-03-30)[3] (57 гадоў)
Месца сьмерці	Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Занятак	архітэктар
Плынь	Барока
Ян Гляўбіц у Вікісховішчы

Біяграфія

Большую частку свайго актыўнага жыцьця Ян Глаўбіц правёў у Вільні. Удзельнічаў у працах па аднаўленьні, рэканструкцыі й будаўніцтве ансамбляў і асобных будынкаў у Вільні, Полацку, Магілёве, Глыбокім, Сталовічах, Мсьціславе, Лідзе, Беластоку, Дзьвінску.

Да 1737 г. быў сябрам рады й архітэктарам суполкі эвангелікаў-лютэранаў.

Ян Глаўбіц жыў у доме на вуліцы Сьвятога Мікалая ў Вільні да 1749 г. Затым арандаваў вялікі вуглавы дом у эвангелікаў-лютэранаў, адбудаваў яго й жыў у ім да апошняга дня.

Творы

Будаваў і рэканструяваў шматлікія храмы розных канфэсіяў. Для ягоных твораў характэрныя рысы віленскага барока. Яскравая асаблівасьць стылю Глаўбіца — як правіла, дзьве высокія й лёгкія вежы галоўнага фасаду зь ярусамі, па-рознаму ўпрыгожанымі.

• рэканструкцыя лютэранскага збору ў Вільні (1738—1844)
• Сафійскі сабор у Полацку (1748—1765)
• палац полацкага біскупа Ф. Грабніцкага ў Струні (1748—1749)
• Касьцёл Сьвятога Яна ў Вільні (1738—1748)
• Царква Сьвятога Духа ў Вільні (1749—1753)
• Касцел ў Забэлах — Валынцах (1749), але бязь вежаў, якія збудавалі ў 1764—1766
• Касьцёл кармэлітаў у Глыбокім
• Кармэліцкі касьцёл у Мсьціславе (1746—1750)
• Спаскі Сабор у Магілёве
• Архірэйскі палац у Магілёве (1762—1782)
• Фарны касьцёл у Лідзе
• Царква Ўсьпеньня Прасьв. Багародзіцы ў Сталовічах (1743—1746)

• 
  Касьцёл Сьвятога Яна ў Вільні
• 
  Храм Сьвятой Сафіі ў Полацку