Віктар Чарнамырдзін

Ві́ктар Сьцяпа́навіч Чарнамы́рдзін (рас. Виктор Степанович Черномырдин; 9 красавіка 1938, в. Чорны Атрог, Арэнбурская вобласьць, СССР — 3 лістапада 2010, Масква, Расея) — савецкі і расейскі гаспадарчы і дзяржаўны дзяяч, Старшыня Савету Міністраў — Ураду Расейскай Фэдэрацыі (1992—1993), Старшыня Ўраду Расейскай Фэдэрацыі (1993—1998). Ад 11 чэрвеня 2009 году — дарадца Прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі, адмысловы прадстаўнік Прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі па пытаньнях эканамічнага супрацоўніцтва зь дзяржавамі-ўдзельніцамі СНД.

Віктар Чарнамырдзін лац. Viktar Čarnamyrdzin
па-расейску: Виктор Степанович Черномырдин
Віктар Чарнамырдзін у 2006 годзе
1-ы Старшыня Ўраду Расейскай Фэдэрацыі
25 сьнежня 1993 — 23 сакавіка 1998
Прэзыдэнт	Барыс Ельцын
Наступнік	Сяргей Кірыенка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	9 красавіка 1938 Чорны Атрог (цяпер Арэнбурская вобласьць Расеі)
Памёр	3 лістапада 2010 Масква, Расея
Партыя	Наш дом — Расея[d] (2001) Камуністычная партыя Савецкага Саюзу (1991) незалежны палітык[d] (1995) Адзіная Расея (2010)
Адукацыя	Самарскі дзяржаўны тэхнічны ўнівэрсытэт[d] (1966) Маскоўскі дзяржаўны адкрыты ўнівэрсытэт[d] (1972)
Сужэнец	Валянціна Чарнамырдзіна[d]
Узнагароды	ордэн „Ключ дружбы“[d] узнагародная зброя[d]
Подпіс

Жыцьцяпіс

Пачынаў працу на Орскім нафтаперапрацоўчым заводзе рабочым. У 28 гадоў скончыў Куйбышаўскі індустрыяльны інстытут па спэцыяльнасьці «інжынэр-тэхноляг». А ўжо ў 1973 годзе стаў дырэктарам Арэнбурскага газаперапрацоўчага завода.

У 1985 годзе быў прызначаны міністрам газавай прамысловасьці СССР. У 1989—1992 гадах быў старшынём праўленьня дзяржаўнага газавага канцэрна «Газпром». Ва ўмовах рынкавай эканомікі значэньне «Газпрома» рэзка ўзрасло проці савецкага часу, і гэта стала пляцоўкай для палітычнага старту Чарнамырдзіна.

Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.

Чарнамырдзін і Беларусь

Удзельнічаў у расейскай місіі 1996 году, якая падтрымала Аляксандра Лукашэнку пад час супрацьстаяньня з парлямэнтам РБ і правядзеньні рэфэрэндуму па зьмене Канстытуцыі РБ^[1].