Вількі

Ві́лькі (лет. Vilkija) — места ў Летуве, на правым беразе Нёману. Цэнтар староства Ковенскага раёну Ковенскага павету. Насельніцтва на 2018 год — 1910 чалавек. Знаходзяцца за 25 км ад Коўна, на аўтамабільнай дарозе Коўна — Юрбург.

Вількі лац. Vilki
лет. Vilkija
Вількі з боку Нёману
Герб Вількаў
Першыя згадкі:	1364
Краіна:	Летува
Павет:	Ковенскі
Раён:	Ковенскі
Староства:	Вількаўскае
Плошча:	2,69 км²
Вышыня:	78 м н. у. м.
Насельніцтва (2018)
колькасьць:	1910 чал.
шчыльнасьць:	710,04 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	27
Паштовы індэкс:	LT-54227
Геаграфічныя каардынаты:	55°2′30″ пн. ш. 23°35′10″ у. д.
Вількі на мапе Летувы Вількі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Вількі — магдэбурскае места гістарычнай Жамойці, якое ўлады Летувы абвясьцілі часткай этнаграфічнага рэгіёну «Аўкштайція».

Назва

Гісторык Павал Урбан у сваёй кнізе «Старажытныя ліцьвіны» зьвязвае назву Вількаў зь племем вількаў (вільцаў), ці велетаў, іначай званых люцічамі^[1].

Летувіскія аўтары выводзяць назву места ад летувіскага vilkija 'зграя ваўкоў'^[2]

Гісторыя

Упершыню ўпамінаюцца ў 1364 годзе як крыжацкі замак Vilkenbethe^[3]. 22 верасьня 1430 году ўпамінаюцца ў лісьце вялікага князя Вітаўта да магістра Тэўтонскага ордэну. У 1450 годзе Вілкійская мытня ўпамінаецца ў дакумэнтах гданьскіх купцоў. Тут праходзілі сухапутныя і водныя гандлёвыя шляхі Вільня — Каралявец, што спрыяла росту паселішча.

У 1792 годзе атрымалі Магдэбурскае права.