Вітыла

Эразм Цёлак Вітыла (лац. Witilo^[4][a], Witelo, Vitello; каля 1220 — каля 1280) — навуковец.

Вітыла
па-польску: Witelon
Дата нараджэньня	каля 1230[1]
Месца нараджэньня	невядома
Дата сьмерці	каля 1275[1]
Месца сьмерці	абацтва Віконь[d], Рэм[d][2]
Месца вучобы	Парыскі ўнівэрсытэт[d]
Занятак	матэматык, фізык, псыхоляг, філёзаф, тэоляг, хрысціянскі манах, манах, клерык
Навуковая сфэра	матэматыка[3], фізыка[3], філязофія[3], оптыка[3] і псыхалёгія[3]
Вітыла ў Вікісховішчы

Біяграфія

Меў нямецка-польскае паходжаньне (бацька — немец з Турынгіі). Навучаўся каля 1250 году ў Сарбоне. Сябраваў зь Вільгельмам Мёрбэке, якому прысьвяціў сваю «Оптыку» ў 10 кнігах, напісаную паміж 1270 і 1278 гадамі.

Гэты твор ёсьць перапрацоўкай «Кнігі оптыкі» Ібн аль-Хайсама. Аснову оптыкі Вітылы складае нэаплятонаўская мэтафізыка сьвятла; але пры тым ён разглядае вывучэньне сьвятла як сродак увядзеньня матэматычнай дакладнасьці ў навуку пра прыроду. Экспэрымэнтальнае мастацтва ў галіне оптыкі дасягае ў Вітылы вельмі высокага роўню. У час дасьледаваньняў вясёлкі сканструяваў найлепшую для свайго часу прызму, каб вывучаць спэктар. Разглядаў таксама эстэтычнае значэньне асобных фарбаў і якасьцяў назіранага прадмета. Вельмі істотна зьвяртаў уагу на значэньне звычкі ў эстэтычным успрыманьні, адрозьненьні ў норавах людзей і ў псыхалёгіі народаў.

Трактат Вітылы зрабіў прыкметны ўплыў на навукоўцаў-наступнікаў, у тым ліку Леанарда да Вінчы і Ёгана Кеплера (першы трактат Кеплера з оптыкі называецца «Дадаткі да Вітэлія», 1604 год).

Глядзіце таксама

• Вітыла (імя)

Заўвагі

1. лац. Witilo, studens in iure canonico^[5]