Галюцынацыя

Галюцына́цыя, таксама амаро́ка^[1] — абман зроку, слыху, нюху або дотыку, які ўзьнікае ў сьвядомасьці, бязь зьнешняга раздражняльніка; уяўнае адчуваньне таго, чаго ў сапраўднасьці няма^[2].

Галюцынацыя
Сынонім	Амарока
Спэцыяльнасьць	псыхіятрыя, мэдычная псыхалёгія, псыхатэрапія
Працягласьць	У людзей з кароткачасовым псыхатычных засмучэньнем гэта доўжыцца менш за адзін месяц. Шызафрэнічныя галюцынацыі могуць доўжыцца ўсё жыцьцё пры адсутнасьці лячэньня.
Віды	Зрокавыя, слыхавыя, смакавыя, нюхальныя й тактыльныя галюцынацыі.
Сьмяротнасьць	Невядомая
Галюцынацыя ў Вікісховішчы

Ён узьнікае пры моцнай стомленасьці й / або ўжываньні адмысловых рэчываў.

Віды

Адрозьніваюць галюцынацыі:

• зрокавыя;
• слыхавыя;
• смакавыя;
• нюхальныя;
• тактыльныя й інш.

Паводле складанасьці:

• простыя (успышкі, шоргат, стук);
• складаныя (вобразы людзей, гаворка).

Існуюць таксама сапраўдныя галюцынацыі й псэўдагалюцынацыі (менш выразныя і ў меншай ступені зьвязаныя з пачуцьцём рэальнасьці; адсутнічаюць у дзіцячым узросьце).

Да галюцынацыяў не адносяць ілюзіі. Зрокавыя галюцынацыі характэрныя для псыхозаў інфекцыйнага й інтаксікацыйнага паходжаньня.

Галюцынагены

Асноўны артыкул: Галюцынагены

Галюцынаґены — кляса рэчываў, здольных выклікаць галюцынацыі. Да іх адносяцца дысацыятывы й халіналітыкі.

У Беларусі лекавае й навуковае выкарыстаньне галюцынаґенаў забаронена.

Глядзіце таксама

• Сэнэстапатыя