Гэнрык Пантопідан

Гэ́нрык Панто́підан (па-дацку: Henrik Pontoppidan‎; 24 ліпеня 1857 — 21 жніўня 1943) — дацкі пісьменьнік-раманіст, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1917) «за праўдзівае апісаньне сучаснага жыцьця Даніі».

Гэнрык Пантопідан
па-дацку: Henrik Pontoppidan‎
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 ліпеня 1857 Фрэдэрысія, Vejle County[d], Данія[1][2]
Памёр	21 жніўня 1943 (86 гадоў) Ordrup[d], Гентофтэ[d], Капенгаген[d], Данія
Бацькі	Dines Pontoppidan[d]
Сужэнец	Mette Marie Hansen[d][3] і Antoinette Kofoed[d][3]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік
Гады творчасьці	1881 — 1943
Жанр	проза
Мова	дацкая
Прэміі	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1917)
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1917)
Подпіс
Гэнрык Пантопідан у Вікісховішчы

Біяграфія

Гэнрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на Ютляндзкай паўвысьпе ў шматдзетнай сям’і. Калі Гэнрыку было шэсьць гадоў, бацькі пераехалі ў цэнтральную частку Ютляндыі, у горад Рандэрс. Пасьля заканчэньня сярэдняй школы ён паступіў у Капэнгагенскі політэхнічны інстытут. У 1879 годзе ён кінуў інстытут і стаў настаўнікам у сялянскай школе ў Фрэрсьлеве, якую адкрыў яго брат Мартэн. У 1880 годзе ён служыў у арміі, а ў 1881 годзе ён ажаніўся з Мэтай Мары Гансэн, маладой сялянкай, зь якой ён пазнаёміўся падчас выкладаньня, пасьля ў іх было двое дзяцей.

У гэтым жа 1881 г. годзе адбыўся яго літаратурны дэбют — у тыднёвіку «За мяжой і дома» («Udeog Hjemme») быў апублікаваны яго аповяд «Канец жыцьця» («Et Endeligt»).

У 1892 годзе Пантопідан разьвёўся зь першай жонкай і ажаніўся з Антуанэтай Кофуд. Шлюб іх быў бязьдзетным, яна памерла ў 1928 годзе.

Ён памёр 21 жніўня 1943 году ў Капэнгагене.