Да пакіньце горла драць

«Да пакіньце горла драць» — песьня беларускага паэта Яна Чачота, напісаная ў 1819 годзе на беларускай мове і прымеркаваная да імянінаў філямата Дыянісія Хлявінскага^[1]. З адпаведнымі папраўкамі таксама выконвалася і на імянінах іншых філяматаў, у прыватнасьці, Францішка Малеўскага.

Да пакіньце горла драць
Жанр:	песьня
Аўтар:	Ян Чачот
Мова арыгіналу:	беларуская
Год напісаньня:	1819
Электронная вэрсія

Першапачатковы тэкст песьні да Дыянісія не захаваўся. Да сёньняшняга часу дайшоў адно пазьнейшы тэкст, прысьвечаны імянінам Францішка Малеўскага, што адзначаліся 1 лістапада 1819 году.

Пра посьпех гэтае песьні Ян Чачот пазьней распавёў у лісьце да Адама Міцкевіча 16 лістапада 1819 году:

	На імяніны Дзіянісія я напісаў некалькі мужыцкіх песень, сярод якіх апошняя «Да пакіньце горла драць» найбольш прыйшлася даспадобы Тамашу, ён прыдумаў да яе, як я ўжо казаў, матыў і лез зь ёй да ўсіх, як цыган на кірмашы. А раз спадабалася песьня, я мусіў напісаць вершы і для Яроша і той самы верш «Да пакіньце горла драць» перарабіць для яго. І ня толькі гэтыя, але і «Што ж мы вашэці скажам», разахвочаныя, сьпявалі. Словам, на імянінах і чыталі, і сьпявалі…[2]

Дадатковыя зьвесткі

У лісьце Тамаша Зана да Верашчакаў ад 31 кастрычніка 1820 году адзначаецца, што едучы ў Вільню, Тамаш Зан заначаваў у заездным доме ў Канвалішках і раптам сярод ночы яго абудзіў гучны і вясёлы спеў: «Да пакіньце горла драць!..» Калі ён прахапіўся, то ўбачыў перад сабой двух сваіх сяброў — Адама Міцкевіча і Яна Чачота. Яны ехалі зь Вільні ў Наваградак і таксама спыніліся на гэтай станцыі. Даведаўшыся, што тут начуе іх сябар Тамаш Зан, яны гэтакім чынам выказалі сваю радасьць ад сустрэчы^[3].