Джэймз Чадўік

Джэймз Чадўік (па-ангельску: Sir James Chadwick) — ангельскі фізык, вядомы за адкрыцьцё нэўтрону, ляўрэат Нобэлеўскае прэміі ў галіне фізыкі 1935 году за адкрыцьцё нэўтрона, якое ён зрабіў у 1932 годзе.

Джэймз Чадўік
Sir James Chadwick
Дата нараджэньня	20 кастрычніка 1891(1891-10-20)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня	Болінгтан[d], Усходні Чэшыр[d], Чэшыр, Ангельшчына, Вялікабрытанія[d][4]
Дата сьмерці	24 ліпеня 1974(1974-07-24)[5][1][3][…] (82 гады)
Месца сьмерці	Кембрыдж, Ангельшчына, Вялікабрытанія
Месца вучобы	Манчэстэрскі ўнівэрсытэт
Занятак	ядзерны фізык, прафэсар унівэрсытэту, фізык
Навуковая сфэра	фізыка
Месца працы	Кэмбрыдзкі ўнівэрсытэт (1923-1935) Лівэрпулскі ўнівэрсытэт (1935-1948) Гонвіл і Кайус колежды Кэмбрыдзкага ўнівэрсытэту (1948-1958)
Вядомы як	першаадкрывальнік нэўтрона
Сябра ў	Лёнданскае каралеўскае таварыства, Саксонская акадэмія навук[d], Папская акадэмія навук[d][6], Нідэрляндзкая каралеўская акадэмія навук[d], Амэрыканскае філязофскае таварыства[d][7] і Амэрыканскае фізычнае таварыства[d][7]
Навуковая ступень	магістар навук[d] (1912) і доктар філязофіі (чэрвень 1921)
Навуковы кіраўнік	Эрнэст Рэзэрфорд
Вучні	Морыс Гольдхабер[d], Ernest C. Pollard[d], Charles Drummond Ellis[d] і Dai Chuanzeng[d]
Бацька	J. J. Chadwick[d][8]
Дзеці	Joanna Stewart Chadwick[d][8] і Judith Chadwick[d][8]
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія (1935)
Джэймз Чадўік у Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Болінгтан, графства Чэшыр, Ангельшчына. У 1941 годзе напісаў канчатковую вэрсію справаздачы MAUD (Military Application of Uranium Detonation — ваеннае прымяненьне выбуху ўрана), пасьля якой урад Вялікабрытаніі прыняў рашэньне распачаць буйнамаштабныя дасьледаваньні па распрацоўцы ядзернай зброі. Ён узначальваў брытанскую каманду, якая працавала ў Мангэтанскім праекце падчас Другой сусьветнай вайны. У 1945 годзе за свае дасягненьні ў галіне фізыкі быў узьведзены ў ранг рыцара-бакаляўра.

Чадўік скончыў Віктарыянскі ўнівэрсытэт Манчэстэра ў 1911 годзе, дзе ягоным кіраўніком быў Эрнэст Рэзэрфорд («бацька ядзернай фізыкі»)^[9]. Ён працягваў навучацца ў Манчэстэры пад кіраўніцтвам Рэзэрфорда і атрымаў ступень магістра навук (MSc) у 1913 годзе. У гэтым самым годзе Чадўік атрымаў стыпэндыю «1851 Research Fellowship» ад каралеўскай камісіі «Royal Commission for the Exhibition of 1851». Ён вырашыў вывучаць бэта-выпраменьваньне пад кіраўніцтвам Ганса Вільгельма Гайгера ў Бэрліне. У 1914 годзе выявіў, што бэта-выпрамяненьне мае непарыўны спэктар энэргіі^[10].