Дзяніс Мельянцоў

Дзяні́с Анато́левіч Мельянцо́ў (нар. 1980) — беларускі палітоляг, прапагандыст і міжнародны лябіст рэжыму Лукашэнкі.

Дзяніс Мельянцоў
Род дзейнасьці	прапагандыст
Дата нараджэньня	1980(1980)
Месца нараджэньня	Магілёў, БССР
Месца вучобы	Віленскі ўнівэрсытэт БДУ Магілёўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя Аркадзя Куляшова
Занятак	камэнтатар
Навуковая сфэра	замежная палітыка Беларусі
Месца працы	Эўрапейскі гуманітарны ўнівэрсытэт Minsk Dialogue Council on International Relations[d]

Біяграфія

Нарадзіўся ў Магілёве.

Скончыў гістарычны факультэт Магілёўскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (2003), Інстытут палітычных навук і міжнародных адносінаў Віленскага ўнівэрсытэту (2006), а таксама Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт^[1].

У студэнцкія часы быў палітычным актывістам, у прыватнасьці, намесьнікам старшыні магілёўскай гарадзкой арганізацыі Маладога Фронту^[2]. Займаўся грамадзянскай адукацыяй і выдавецкімі справамі^[3].

У 2006—2009 гг. выкладаў у Эўрапейскім гуманітарным унівэрсытэце^[1].

З 2007 па 2017 гг. працаваў старшым аналітыкам у Беларускім інстытуце стратэгічных дасьледваньняў (BISS).

Прапагандысцкая дзейнасьць

Каардынатар праграмы «Зьнешняя палітыка Беларусі» Рады па міжнародных адносінах «Менскі дыялёг» — міжнароднага прапагандысцкага праекту рэжыма Лукашэнкі. Рэгулярна выступаў з камэнтарамі на падкантрольнай рэжыму дзяржаўнай тэлевізіі Беларусі^[4].

Займаўся крытыкай увядзеньня санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі, увязваньнем краінаў Захаду ў дыялёг з афіцыйным Менскам і схіленьнем да саступак рэжыму, прыкрываючыся ў тым ліку пагрозай Расеі^{[5][6][7][8][9]}. У 2012 годзе, паводле абвінавачаньняў М. Халезіна, стаў адным з ініцытараў ліста аб скасаваньні санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі^[10]. Гэтае сьцьверджаньне пазьней адмаўлялася Аляксеем Пікулікам^[11].

У агрэсіўнай форме крытыкаваў праціўнікаў А. Лукашэнкі^[12].

Разам зь іншымі ўдзельнікамі праекту «Менскі дыялёг» займаўся пазыцыянаваньнем лукашэнкаўскай Беларусі як нібыта нэўтральнай пляцоўкі для перамоваў ва ўмовах пагаршэньня стасункаў Расеі і Захаду^[13][14].

Абвінавачваў краіны Захаду, якія крытыкуюць рэжым Лукашэнкі за парушэньні правоў чалавека і дэмакратычных нормаў, у варожым і неаб’ектыўным стаўленьні да Беларусі^[15]. Абвінавачваў NATO ў агрэсіўных дзеяньнях супраць Беларусі^[16].

Апраўдваў бязьдзеяньне беларускіх уладаў падчас пандэміі COVID-19^[17].

Пасьля масавых мірных пратэстаў, выкліканых фальсыфікацыямі прэзыдэнцкіх выбараў 2020 г. і палітычным тэрорам супраць праціўнікаў А. Лукашэнкі, выступаў перад міжнароднай аўдыторыяй з публічнымі заявамі пра нібыта гвалтоўны характар пратэсту, зьмягчэньне рэпрэсій супраць пратэстоўцаў у выніку пагрозы страйкаў, а таксама з папярэджаньнем пра незаконнасьць магчымага страйку рабочых^[18].

Перад беларускай аўдыторыяй заяўляў пра падтрымку пратэстаў з боку ЗША па геапалітычных матывах, выказваў шкадаваньне з-за немагчымасьці для рэжыма Лукашэнкі кантраляваць інтэрнэт і заяўляў пра жорсткасьць амэрыканскай паліцыі ў параўнаньні зь сілавікамі рэжыму Лукашэнкі^[4][19]. Напярэдадні выбараў сьцьвярджаў, што лукашэнкаўскія сілавікі ня будуць прымяняць масавы гвалт супраць пратэстоўцаў і папярэджваў пра гвалт з боку апазыцыі^[20].

У чэрвені 2021 году агучыў пагрозу рэжыма нацыяналізаваць «Прыёрбанк» і тэлекамунікацыйнага апэратара «А1», якія належаць аўстрыйскім інвэстарам, а таксама спрыяць нелегальнай міграцыі ў адказ на ўвядзеньне Эўрапейскім Зьвязам санкцыяў супраць рэжыму Лукашэнкі^[21].