Дрыгавічы

Дрыгавічы́ (другувіты, драгувіты, дрогувіты) — старажытнабеларускае этнапалітычнае аб’яднаньне (правадырства). Насялялі тэрыторыю Беларусі (басэйн Прыпяці, правабярэжнае Падняпроўе, Верхняе Панямоньне, Сярэдняе Пабужжа, Падзьвіньне): «а друзии седоша межю Припетью и Двыиною и нарекошася дреговичи»^[1].

Назва

Слова «дрыгавічы» ўтворана апелятывам «дрыгва» і фармантам «ічы»^[2]. Беларускі мовазнаўца і гісторык Алесь Жлутка лічыць гэтую назву патранамічнай (як і назвы крывічоў, радзімічаў, вяцічаў) — ад імя першапродка племя Драгавіта, што пацьвярджаецца патранамічным суфіксам -іч і беспасярэднім летапісным паведамленьнем пра легендарных водцаў радзімічаў і вяцічаў — Радзіма і Вятку^[3].

Гісторыя

Пра высокі ўзровень сацыяльнага разьвіцьця дрыгавічоў сьведчыць існаваньне свайго княжаньня (правадырства) яшчэ да ўлучэньня ў склад Кіеўскай Русі^[2].

Глядзіце таксама

• Крывічы
• Літва
• Радзімічы
• Сакуны
• Яцьвягі