Ежы Мікалай Гільзэн

Ежы Мікалай Гільзэн (па-польску: Jerzy Mikołaj Hylzen; 6 сьнежня 1692, Дагда — 24 красавіка 1775, Варшава) — рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч ВКЛ, пісьменьнік ды перакладчык.

Ежы Мікалай Гільзэн
Смаленскі біскуп
1746 — 1763
Абраньне	13 лютага 1746
Папярэднік	Багуслаў Корвін-Гасеўскі
Наступнік	Габрыель Вадзынскі
Выраканьне	17 ліпеня 1763
Дзейнасьць	каталіцкі сьвятар, каталіцкі біскуп
Нарадзіўся	6 сьнежня 1692 Дагда
Памёр	24 красавіка 1775 (82 гады) Варшава
Пахаваны	Асьвея
Бацька	Ежы Канстанцін Гільзэн[d][1]
Маці	Ганна Рэгіна Шымельпфеніг фон дэр Ое[d]
Узнагароды	Ордэн Белага арла
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

З шляхецкага роду Гільзэнаў. 11 кастрычніка 1738 году абраны канцлерам віленскае капітулы. З дапамогай Сапегаў як рэгент каралеўскае канцылярыі стаў 10 чэрвеня 1740 году пісарам вялікім літоўскім. Прызначаны смаленскім біскупам 13 лютага 1746 году (паводле іншых зьвестак, 10 траўня 1745^[2]). У 1758 перадаў кіраўніцтва ў дыяцэзіі каад’ютару Габрыэлю Вадзынскаму. У 1759 годзе ўзнагароджаны Ордэнам Белага Арла. 17 ліпеня 1763 году адмовіўся ад кіраваньня дыяцэзіяй. Перакладаў P. Segnery, Лярэнца Скуполі(en).

Творы

• Wojna duchowna Wawrzyńca Scupoli (1746)
• Opisanie historyczne obyczajów pierwszych chrześcijan według Klaudiusza Fleury (1746)
• Reguły kazań (1747)
• Pisma Bożego… wybrane rozdziały (1755)