Жамойцкае ваяводзтва

Жамойцкае ваяводзтва — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — места Расены. Фактычна не было арганізаванае ў зьвязку з Паўстаньнем Т. Касьцюшкі.

Гісторыя

Ваяводзтва ўтварылася 23 лістапада 1793 року згодна з пастановаю Гарадзенскага Сойму, спыніла сваё існаваньне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 року.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

Падзялялася на тры зямлі (на падставе ранейшых парафіяў):

• Расенскую
• Цельшыцкую
• Шавельскую

Ураднікі

На Вальным сойме было прадстаўленае двума сэнатарамі і шасьцю пасламі (два з кожнай зямлі).

Ваяводы:

• Ніводнага ваяводы намінавана не было, фактычна ягоную ролю выконваў апошні староста жамойцкі Антоні Гелгуд

Кашталяны:

• Апошнім кашталянам жамойцкім быў Станіслаў Антоні Тышкевіч

Літаратура

• Volumina Legum, T.X. Konstytucje Sejmu Grodzieńskiego z 1793 r / Wydał Z. Kaczmarczyk przy współudziale J. Matuszewskiego, M. Sczanieckiego i J. Wąsickiego. — Poznań, 1952.