Жэрчычы

Жэ́рчычы (па-польску: Żerczyce, па-падляску: Žýrčyčy^[2]) — вёска ў Сямяціцкім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Знаходзіцца ў гміне Нурэц-Станцыя.

Царква Дзьмітра Салунскага (1872 г.)

Жэрчычы
польск. Żerczyce
Дата заснаваньня:	1545
Былая назва:	Жырчычы
Мясцовая назва:	Žyrčyčy
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Падляскае
Павет:	Сямяціцкі
Гміна:	Нурэц-Станцыя
Насельніцтва:	181 чал. (31 сакавіка 2021)[1]
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	(+48) 85
Паштовы індэкс:	17-307
Нумарны знак:	BSI
Геаграфічныя каардынаты:	52°31′0″ пн. ш. 23°1′0″ у. д.
Жэрчычы на мапе Польшчы Жэрчычы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Празь вёску праходзіць ваяводзкая дарога 693.

Насельніцтва

Жыхары вёскі ў большасьці этнічныя беларусы, праваслаўныя (прыход сьв. Дзьмітра Салунскага на месцы). Па набліжанасьці мясцовай гаворкі да ўкраінскай мовы ў меншай часткі жыхароў украінская нацыянальная ідэнтыфікацыя. Каталіцкая частка насельніцтва (парафія Маткі Боскай Чанстахоўскай у Нурцы-Станцыі^[3]) па этнічных ідэнтыфікацыях — польская.

Гісторыя

Капліца

Паводле мясцовай царкоўнай хронікі ўзьнікненьне першай царквы ў Жэрчычах датуецца 1001 годам, калі пасьля бітвы князя Ўладзімера зь яцьвягамі быў пабудаваны невялікі гарадок^[4]. Вёска вялікакняскіх мужыкоў існавала тут праўдападобна ў 15 ст., але першыя пісьмовыя зьвесткі пра яе паходзяць толькі з 1545 г., калі была падзеленая паміж 3 маёнткамі, 1 зь іх падпарадкоўваўся непасрэдна мельніцкаму старасту. Вёска была моцна зьнішчаная ў час швэдзкіх войнаў 17 ст. і была заселеная новымі жыхарамі^[5]. Сёньняшняя парафіяльная царква была пабудаваная ў 1872 г., а могілкавая капліца сьв. Веры, Надзеі і Любоўі ў 1873 годзе. У міжваенны пэрыяд Жэрчычы прыналежалі да гміны Мілейчыцы Бельскага павету Беластоцкага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывала тут 271 жыхароў (19 каталікоў, 248 праваслаўных, 4 габрэі; 27 жыхароў было запісаных палякамі, 240 беларусамі і 4 жыдамі)^[6]. У час савецка-нямецкіх баёў 22 ліпеня 1944 г. парафіяльная царква была амаль поўнасьцю зьншчаная і адбудоўвалася да 1951 году.