Зянон Казімер Віславух

Зяно́н Казі́мер Віславу́х (па-польску: Zenon Kazimierz Wysłouch 1727, Зенавіль — 1805) — падкаморы берасьцейскі, пасол на Чатырохгадовы сойм^[4], земляўласьнік пружанскі^[5].

Зянон Казімер Віславух

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1727[1][2] Ляжайка, Берасьцейскі павет, Берасьцейскае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	31 сьнежня 1805(1805-12-31)[3]
Пахаваны	Царква Прачыстай Багародзіцы
Род	Віславухі[d]
Бацькі	Антоні Людвік Віславух[d] Яана Косьця Зьбірагоўская[d]
Дзеці	Віктар Віславух

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Віславух.

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў родавым маёнтку Зенавіль, быў першым сынам Антонія Станіслава і Яаны з Косьця-Зьбірахоўскіх. Навучаўся ў езуіцкім і піярскім калегіюме, пасьля ў Калегіюм Набіліюм(d) у Варшаве^[6].

У 1750 року вярнуўся ў Берасьцейскае ваяводзтва, дзе стаў сакратаром малой пячаткі. У 1758 стаў мечнікам ваяводзкім, дэпутатам Галоўнага трыбуналу і пісарам Скарбавага трыбуналу ў Менску. Як пасол Берасьцейскага ваяводзтва на канвакацыйным сойме 1764 року^[7] увайшоў у склад Скарбавай камісіі Вялікага Княства Літоўскага^[8]. Быў электарам Станіслава Аўгуста Панятоўскага^[9]. У 1781 року стаў падкаморым Берасьцейскага ваяводзтва.

У 1790—1792 рокаў быў паслом на Чатырохгадовы сойм ад Берасьцейскага ваяводзтва^[10] і суаўтарам Канстытуцыі 3 траўня.

У 1766 року ажаніўся з Ганаратай Ажэшкай і атрымаў у пасаг маёнтак Пярковічы. Замест зруйнаванага драўлянага двара XVI стагодзьдзя паставіў мураваны маёнтак(d), аточаны паркам. Таксама зафундаваў пабудову ў Пярковічах уніяцкай царквы, дзе пазьней і быў пахаваны.