Канстанцін Саньнікаў

Канстанці́н Мікала́евіч Са́ньнікаў (30 траўня 1896 — 12 ліпеня 1965) — беларускі і савецкі рэжысэр, актор. Народны артыст БССР (1949). Ляўрэат двух Сталінскіх прэмій (1948, 1952). Сябра ВКП (б) з 1941 году. Дзед Андрэя Саньнікава.

Канстанцін Саньнікаў
Дата нараджэньня	30 траўня (11 чэрвеня) 1896
Месца нараджэньня	Рагачоў, Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя[1]
Дата сьмерці	12 ліпеня 1965(1965-07-12)[1] (69 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР[1]
Месца пахаваньня	Усходнія могілкі
Месца вучобы	Рагачоўская рэальная вучэльня[d] Беларуская драматычная студыя[d]
Занятак	актор, тэатральны рэжысэр, тэатральны пэдагог
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатар імя Якуба Коласа Беларускі трэці дзяржаўны тэатар Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Узнагароды

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Саньнікаў.

Біяграфія

К. М. Саньнікаў нарадзіўся 30 траўня 1896 году ў Рагачове (Гомельская вобласьць). Пачаў сцэнічную дзейнасьць у 1916 годзе. З 1926 году актор БелАДТ імя Я. Коласа ў Віцебску. З 1932 году кіраваў Беларускім трэцім дзяржаўным тэатрам. З 1937 году ў БелАДТ імя Я. Купалы, у 1948—1952 гадах — яго мастацкі кіраўнік. З 1947 году выкладаў у БТМІ (з 1960 году — прафэсар).

К. М. Саньнікаў памёр 12 ліпеня 1965 г. Пахаваны ў Менску на Ўсходніх могілках.

Творчасьць

• 1939 — „Згуба ваўка“ Э. Л. Самуйленка
• 1947 — „Канстанцін Заслонаў“ А. І. Маўзона
• 1950 — „Пяюць жаваранкі“ К. Крапівы
• 1954 — „Прабачце, калі ласка!“ А. Я. Макаёнка
• 1955 — „Зыкаў“ М. Горкага
• 1956 — „На крутым павароце“ К. Л. Губарэвіча
• 1958 — „Людзі і д’яблы“ К. Крапівы
• 1959 — „Сьмерць ваяводы“ Ю. Славацкага