Кляс Понтус Арнальдсан

Кляс По́нтус А́рнальдсан (па-швэдзку: Klas Pontus Arnoldson; 21 кастрычніка (у некаторых крыніцах 27 кастрычніка^{[8][9][10][11]}) 1844, Гётэборг — 20 лютага 1916, Стакгольм) — швэдзкі пісьменьнік, журналіст, палітык і пацыфіст, сумесна з Фрэдрыкам Баэрам ляўрэат Нобэлеўскай прэміі міру (1908). Быў заснавальнікам і першым старшынём Швэдзкага саюзу міру і арбітражу, створанага ў 1883 годзе. Пачынаў кар'еру служачым чыгуначнай станцыі (1871-1881), быў павышаны да начальніка станцыі^[8]. Пасьля заняўся палітыкай. Дэпутат рыксдага ад 1882 да 1887. Падтрымліваў нэўтральнасьць краін Паўночнай Эўропы. Быў рэдактарам пэрыядычных выданьняў «Tiden», «Fredsvännen», «Nordsvenska Dag­bladet». Аўтар твораў, прысьвечаных праблеме дасягненьня міру, народаўладзьдзя, свабодзе ды талерантнасьці, напрыклад кнігі «Надзея вякоў» («Seklernas hopp», 1901)^[9]. У 1905 годзе адыграў значную ролю ў мірным вырашэньні пытаньня аб скасаваньні Швэдзка-нарвэскай уніі.

Кляс Понтус Арнальдсан
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	21 кастрычніка 1844(1844-10-21)[1][2] прыход Кафедральнага сабора Гётебарга[d], Швэцыя[1][3]
Памёр	20 лютага 1916(1916-02-20)[2][4][5][…] (71 год) Стакгольм, Швэцыя
Пахаваны	Паўночныя могілкі[6][7]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	палітык, публіцыст
Мова	швэдзкая мова
Узнагароды
Кляс Понтус Арнальдсан у Вікісховішчы