Кропка (знак прыпынку)

Кро́пка ці пункт^[1] (.) — знак прыпынку, які выкарыстоўваецца пры напісаньні ў многіх мовах сьвету.

Кропка
.
Выява
◄  ⸮ ‽ ~ ⹀⸗ . , ’ • ....  ►
Іншыя назвы	пункт
Зьвесткі
Тып	друкарскі знак;
Назва ў Юнікодзе	full stop
Юнікод	U+002E
HTML	&#46, &#x2e
UTF-16	0x2E
URL-код	%2E
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

У беларускай мове

У беларускай мове кропка выкарыстоўваецца:

• для завяршэньня сказу:
  • Цягнік прыехаў.
• для скарачэньня словаў:
  • напр. — напрыклад
  • да н. э. — да нашай эры
  • М. Дубоўскі — Мікола Дубоўскі

Кропку, як і іншыя знакі прыпынку, аддзяляюць ад іншых знакаў прыпынку прабелам.

Адзіночныя сказы не заўсёды маюць кропку ў канцы сказа (напрыклад, у сьпісах, у назвах).

У іншых мовах

У кітайскай і японскай мовах замест кропкі выкарыстоўваецца сымбаль 。 (U+3002).

У пісьме дэванагары, якім карыстаецца гіндзі, санскрыт, маратхі й некаторыя іншыя мовы Індыі, замест кропкі выкарыстоўваецца вертыкальная лінія: । (U+0964) .

Ува ўрду выкарыстоўваецца аналягічны кропцы сымбаль — ۔ (U+06D4).

У амхарскай і іншых мовах, якія запісваюцца Этыёпскім пісьмом, канец сказа пазначаецца чатырма кропкамі: ። (U+1362).

Паходжаньне знаку

Першыя знакі прыпынку былі ў Астраміравым Эвангельлі. Спачатку быў знак крыжа (знак прыпынку), ім пісар абазначаў месца, на якім перад уходам на малебен або трапезу астанавіўся чытальнік. Затым знак скараціўся да дзьвюх кропак, а потым да проста кропкі^[2].