Кропка (знак прыпынку)
знак прыпынку From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Кро́пка ці пункт[1] (.) — знак прыпынку, які выкарыстоўваецца пры напісаньні ў многіх мовах сьвету.
Remove ads
У беларускай мове
У беларускай мове кропка выкарыстоўваецца:
- для завяршэньня сказу:
- Цягнік прыехаў.
- для скарачэньня словаў:
- напр. — напрыклад
- да н. э. — да нашай эры
- М. Дубоўскі — Мікола Дубоўскі
Кропку, як і іншыя знакі прыпынку, аддзяляюць ад іншых знакаў прыпынку прабелам.
Адзіночныя сказы не заўсёды маюць кропку ў канцы сказа (напрыклад, у сьпісах, у назвах).
У іншых мовах
У кітайскай і японскай мовах замест кропкі выкарыстоўваецца сымбаль 。 (U+3002).
У пісьме дэванагары, якім карыстаецца гіндзі, санскрыт, маратхі й некаторыя іншыя мовы Індыі, замест кропкі выкарыстоўваецца вертыкальная лінія: । (U+0964) .
Ува ўрду выкарыстоўваецца аналягічны кропцы сымбаль — ۔ (U+06D4).
У амхарскай і іншых мовах, якія запісваюцца Этыёпскім пісьмом, канец сказа пазначаецца чатырма кропкамі: ። (U+1362).
Remove ads
Паходжаньне знаку
Першыя знакі прыпынку былі ў Астраміравым Эвангельлі. Спачатку быў знак крыжа (знак прыпынку), ім пісар абазначаў месца, на якім перад уходам на малебен або трапезу астанавіўся чытальнік. Затым знак скараціўся да дзьвюх кропак, а потым да проста кропкі[2].
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads