Лео Таксыль

Лео́ Таксы́ль (па-француску: Léo Taxil), сапраўднае імя Габрые́ль Антуа́н Жага́н-Пажэ́с (па-француску: Gabriel Antoine Jogand-Pagès; 1854—1907) — францускі пісьменьнік і журналіст, яркі прадстаўнік францускага пісьменьніцтва.

Лео Таксыль
па-француску: Léo Taxil
Лео Таксыль
Дата нараджэньня	21 сакавіка 1854(1854-03-21)[1]
Месца нараджэньня	Марсэль
Дата сьмерці	31 сакавіка 1907(1907-03-31)[1] (53 гады)
Месца сьмерці	Со[d], Сэна[d], Францыя
Грамадзянства	Францыя
Месца вучобы	Ліцэй Цьер[d]
Занятак	журналіст, выдавец, пісьменьнік, навэліст, карэктар
Псэўданімы	Léo Taxil[2]
Лео Таксыль у Вікісховішчы

Дзяцінства

Нарадзіўся ў Францыі ў 1854 годзе. Свае дзяцінства, юннацтва й вучобу Л. Таксыль правёў у езуіцкае калегіі. Іх асяродзьдзе прывяло Л. Таксыля да мысьлі, што ўся каталіцкая царква крывадушная ўстанова й усё жыцьцё Л. Таксыль яе ненавідзеў.

Творчасьць

Творчая дзейнасьць Л. Таксыля прыпала на гады барацьбы ў Францыі паміж народапраўцамі і прыхільнікамі каралеўскае ўлады. Пасьля паражэньня Францыі ў вайне з Прусыяю й падзеньня ўлады Напалявона Трэцяга разгарэлася вострая барацьба за будучы дзяржаўны лад Францыі. У канцы 1870-ых гадоў барацьба закончылася перамогаю народапраўцаў. Пачаліся ганеньні на прыхільнікаў каралеўскае ўлады і блізкае да іх каталіцкае царквы. Езуіты былі забароненыя. У Францыі вучоба дзяцей была перададзеная дзяржаўным установам, а каталіцкая царква была адсунутая ад вучобы дзяцей. Каталіцкая царква доўга была супраць новага ладу Францыі. Толькі ў 1890 годзе кардынал Лявэжэры, са згоды папы Льва ГІ, прасіў каталікоў прызнаць дзяржаўны лад краіны.

Л. Таксыль пачаў падтрымліваць народапраўцаў, якія перамаглі ў барацьбе за ўладу. Ён выдаваў кнігі, якія высьмейвалі каталіцкую царкву, паказвалі яе крывадушніцтва, злачынствы. З 1879 году Л. Таксыль выдаў некалькі твораў:

• «Плоцкія паводзіны папы Пія 9»
• «Сын езуіта»
• «Сямейства Борджыя»
• «Атруціцель Леў ГІ і пяць мільёнаў канонікаў»
• «Эвангельле бавіць, або жыцьцё Ісуса Хрыста»
• «Сьвяшчэнны вяртэп»

Кніга Лео Таксыля выдадзеная ў 1882 годзе

Усе кнігі сталі добра вядомымі ў Францыі, бо ў іх было многа высьмейваньня, апісаньня насільства, забойства, плоцкія чыны каталіцкіх і хрысьціянскіх сьвяшчэнікаў. Большасьць чынаў не пацьвярджаецца ніякімі доказамі, але яго творы карысталіся любоўю ў атэістаў.

У СССР творы Л. Таксыля перавыдаваліся^[3] аж да распаду СССР. Напрыклад, у БССР выдавалася кніга «Сьвяшчэнны вяртэп» ў 1987 годзе накладам 200 000 асобнікаў^[4]. Яе выкарыстоўвалі ў барацьбе з хрысьціянствам і для далейшага распаўсюджаньня атэізму ў СССР.