Леў Шчэрба

Леў Уладзімеравіч Шчэрба (3 сакавіка 1880}}, Ігумен, Менская губэрня — 26 сьнежня 1944, Масква) — расейскі і савецкі мовазнавец, акадэмік АН СССР, які ўнёс вялікі ўклад у разьвіцьцё псыхалінгвістыкі, лексыкаграфіі і фаналёгіі. Адзін са стваральнікаў тэорыі фанэмы. Адмысловец па агульным мовазнаўстве, расейскай, славянскай і францускай мовах.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Шчэрба.

Леў Шчэрба
па-расейску: Лев Владимирович Щерба
Дата нараджэньня	20 лютага (3 сакавіка) 1880[1]
Месца нараджэньня	Ігумен, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	26 сьнежня 1944(1944-12-26)[2][3][1] (64 гады)
Месца сьмерці	Масква, СССР[2]
Месца пахаваньня	Ваганькаўскія могілкі[d]
Месца вучобы	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны ўнівэрсытэт
Занятак	мовазнавец, пісьменьнік
Навуковая сфэра	мовазнаўства
Месца працы	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны ўнівэрсытэт
Сябра ў	Акадэмія навук СССР[d]
Навуковая ступень	доктар філялягічных навук[d]
Навуковы кіраўнік	Іван Бадуэн дэ Куртэнэ[d]
Вучні	Анатоль Нестаравіч Генка[d], Сяргей Іванавіч Ожэгаў[d], Леў Зіндэр[d] і Леў Пятровіч Якубінскі[d]
Узнагароды
Леў Шчэрба ў Вікісховішчы