Людвік Бацянскі

Людвік Бацянскі (па-польску: Ludwik Bociański; 24 жніўня 1892, Плешаў — 7 лютага 1970, Лёндан) — польскі афіцэр (палкоўнік) і палітык.

Людвік Бацянскі
па-польску: Ludwik Bociański
Людвік Бацянскі
Ваявода познанскі
19 траўня 1939 — de facto верасень 1939[1]
Прэзыдэнт	Ігнацы Масьціцкі
Прэм’ер-міністар	Фэліцыян Славой-Складкоўскі
Папярэднік	Артур Марушэўскі
Наступнік	Магчымае розныя інтэрпрэтацыі[1]
Ваявода віленскі
4 сьнежня 1935 — 19 траўня 1939
Прэзыдэнт	Ігнацы Масьціцкі
Наступнік	Артур Марушэўскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 жніўня 1892 Плешаў, Прусія
Памёр	7 лютага 1970 (77 гадоў) Лёндан, Вялікабрытанія
Узнагароды	Срэбны Крыж ордэна Віртуці Мілітары Крыж камандорскі ордэна Адраджэньня Польшчы Крыж афіцэрскі ордэна Адраджэньня Польшчы Крыж Незалежнасьці зь мячамі Крыж Мужных Ордэн Залаты Крыж Заслугі

Біяграфія

Зь сялянскай сям’і, брат Яна Бацянскага. Адукацыю атрымаў у школе ў Астрове Велікапольскім і Кэмпне. Служыў у нямецкай арміі. Удзельнічаў у Велікапольскім паўстаньні 1918—1919. Змагаўся ў вайне з бальшавікамі 1919—1921 гадоў. У 1930—1934 гадах быў камэндантам вайсковай школы пяхоты ў Камарове. З канца 1935 году да траўня 1939 году віленскім ваяводам; быў руплівым выканаўцам палітыкі палянізацыі, за што крытыкаваўся нацыянальнымі меншасьцямі і апазыцыяй^[2]. У 1939 годзе прызначаны на пасаду познанскага ваяводы.

У Верасьнёўскай кампаніі — генэральны кватэрмайстар ураду^[3]. 17 верасьня 1939 году на мосьце на Чарэмошу ў Кутах спрабаваў затрымаць галоўнакамандуючага Маршала Эдварда Рыдзь-Сьміглага і не дапусьціць, каб ён выехаў. Калі гэтая спроба не атрымалася, Бацянскі спрабаваў застрэліцца^[4].

Узнагароды

• Срэбны крыж ордэна Віртуці Мілітары^[5] (1921)
• Крыж камандорскі ордэна Адраджэньня Польшчы (1936)^[6]
• Крыж афіцэрскі ордэна Адраджэньня Польшчы (1932)^[7]
• Крыж Незалежнасьці зь Мячамі (1932)^[8]
• Крыж мужных (перад 1923)^[9]
• Залаты Крыж Заслугі (1925)^[10]
• Жалезны крыж II ступені (Нямецкая імпэрыя, перад 1918)^[11]
• Ордэн Белага арла IV ступені (Каралеўства Сэрбаў, Харватаў і Славенцаў, перад 1928)^[5]
• Ордэн Ганаровага легіёну V ступені (Францыя, перад 1928)^[5]
• Крыж камандорскі ордэна Кароны Румыніі (Румынія, перад 1928)^[5]
• Ордэн Белай ружы III ступені (Фінляндыя, перад 1928)^[5]
• Ордэн трох зорак III ступені (Латвія, перад 1928)^[5]