Лялечны дом (п'еса)

«Лялечны дом» (па-нарвэску: Et dukkehjem) — п’еса нарвэскага драматурга Генрыка Ібсэна, напісаная ў 1879 годзе, якая стала яго першым сэнсацыйным творам і цяпер зьяўляецца, напэўна, самай вядомай п’есай гэтага аўтара, якая, таксама, уваходзіць у сьпіс абавязковага чытаньня ў шматлікіх сярэдніх школах і ўнівэрсытэтах. Пасьля першай публікацыі п’еса мела супярэчлівы характар праз сваю вострую крытыку шлюбных нормаў XIX стагодзьдзя^[1]. Твор будуецца па формуле п’есы з акуратна выбудаванай фабулай, але ў апошнім акце традыцыйная драматычная канцоўка сканчваецца не распутваньнем, а дыскусіяй Норы Хэльмэр і яе мужа, Торвальда Хэльмэра. П’еса часта называецца першай сапраўднай фэмінісцкай п’есай. Значнасьць гэтае п’есы была прызнаная ЮНЭСКО ў 2001 годзе, калі аўтаграфаваны рукапіс «Лялечнага дома» Ібсэна быў ўключаны ў сьпіс «Памяці сьвету» ў знак агульнага прызнаньня гістарычнай каштоўнасьці літаратурнага шэдэўра^[2].

Лялечны дом
Et dukkehjem
Тытульны ліст арыгінальнага рукапісу, 1879
Аўтар	Генрык Ібсэн
Дзейныя асобы	Торвальд Хэльмэр Нора Кругстад Фру Ліннэ Д-р. Ранк Дзеці Анна-Марыя
Абставіны дзеі	Дом сям'і Хэльмэр у нявызначаным нарвэскім горадзе альбо мястэчке, прыблізна 1879
Дата прэм’еры	21 сьнежня 1879
Месца прэм’еры	Капэнгаген Данія
Агульная тэма	Фэміністычнае абуджэньне добрай жонкі і маці зь сярэдняга клясу
Жанр	драма