Кунілінгус

Кунілінгус (ад лац. cunnus — вульва і лац. lingua — «язык») — форма аральнага сэксу, стымуляцыя жаночых геніталіяў з дапамогай роту, вуснаў і языку.

Кунілінгус

Акварэль Ашыля Дэвэрыя

Тэхніка

Зьдзяйсьненьне кунілінгусу

Як тэхніка правядзеньня кунілінгусу, так і індывідуальныя асаблівасьці партнэра вар’ююцца ў вельмі шырокіх межах. Секель — найбольш сэксуальна адчувальная частка цела амаль усіх жанчынаў, і асабліва ўзбуджальны на пачатковых стадыях полавага ўзбуджэньня. Некаторыя кнігі рэкамэндуюць пачынаць зь пяшчотнае, слаба акцэнтаванае стымуляцыі лабіі і ўсёй генітальнай зоны. Для гэтага можа ўжывацца кончык, пярэдняя ці ніжняя частка языку, а таксама нос, падгардзёлак, губы і зубы. Рухы могуць быць павольныя ці хуткія, пастаянныя ці хаатычныя, жорсткія ці мяккія, па жаданьні партнэра. Язык у вагіне можа як рухацца, так і быць нерухомы.

Кунілінгус таксама можа суправаджацца ўвядзеньнем пальца(ў) або сэксуальных цацак, якія могуць адначасна стымуляваць g-кропку і/або анус^[1][2].

Рызыка заражэньня

Падчас аральнага сэксу існуе рызыка заражэньня хламідыёзам, папілёмавірусам, ганарэяй, герпесам, гепатытам і іншымі захворваньнямі, якія перадаюцца полавым шляхам, у тым ліку ВІЧ^[3]. Тым ня меней, рызыка заражэньня вірусам імунадэфіцыту значна меншая, чым пры вагінальным або анальным сэксе^[4].

Наяўнасьць у партнэраў ранаў або крывацёкаў у вобласьці полавых органаў, у роце, на дзіснах павялічвае рызыку перадачы захворваньня. Чыстка зубоў шчоткай або ніткай, іншых працэдураў у ротавай поласьці, спажываньне храбусткай ежы (напрыклад, чыпсаў) непасрэдна перад або пасьля кунілінгусу таксама павялічвае рызыку заражэньня, бо ўсе гэтыя апэрацыі могуць спрычыніцца да зьяўленьня драпінаў у роце.

Прыведзеныя перасьцярогі тычацца толькі полавых актаў з выкарыстаньнем кунілінгусу між партнэрамі, чыё здароўе выклікае сумнеў.

Глядзіце таксама

• Аральны сэкс
• Мінэт