Мужчынская зборная Швайцарыі па хакеі

Збо́рная Швайца́рыі па хаке́і — нацыянальная хакейная каманда Швайцарыі. У рэйтынгу ІІХФ за 2014 год знаходзіцца на 7 месцы^[1]. Кіроўны орган — Швайцарскі хакейны зьвяз; галоўным трэнэрам зьяўляецца канадзкі спэцыяліст Шон Сымпсан.

Швайцарыя
Фэдэрацыя	Швайцарскі хакейны зьвяз
Мэнэджар	Пэтэр Люці
Трэнэр	Шон Сымпсан
Капітан	Матыяс Зэгер
Найбольш гульняў	Іва Рутэман (233)
Найбольш шайбаў	Ёрг Эбэрле (79)
Найбольш пунктаў	Ёрг Эбэрле (142)
Рэйтынг ІІХФ	7
Максымум ІІХФ	7 (2008)
Мінімум ІІХФ	9 (2003)
Колеры
Форма
Першая гульня
Вялікабрытанія  3:0  Швайцарыя (Шамані, Францыя — 23 студзеня 1909)
Найбуйнейшая перамога
Швайцарыя  23:0  Югаславія (Цюрых, Швайцарыя — 4 лютага 1939)
Найбуйнейшая параза
Канада  33:0  Швайцарыя (Шамані, Францыя — 30 студзеня 1924)
Чэмпіянаты сьвету
Удзелаў	66 (упершыню ў 1930)
Дасягненьні	2 месца (1935, 2013)
Эўропа
Удзелаў	8 (упершыню ў 1910)
Дасягненьні	Чэмпіён (1926)
Алімпійскія гульні
Удзелаў	14 (упершыню ў 1920)
Мэдалёў	Бронзавы (1928, 1948)
Міжнародныя выступы (П—Н—П)
515—615—118

Сучасны швайцарскі хакей вядомы сваёй моцнай школай брамнікаў, цэлы шэраг галкіпэраў нацыянальнай зборнай маюць досьвед выступаў за клюбы Нацыянальнай хакейнай лігі. Акрамя таго, запатрабаваныя ў НХЛ і палявыя гульцы швайцарскай зборнай.

Мінуўшчына

Самых вялікіх посьпехаў швайцарская зборная дамаглася ў пэрыяд паміж дзьвюма сусьветнымі войнамі, заваяваўшы золата на хатніх чэмпіянаце Эўропы 1926 году й срэбра на чэмпіянаце сьвету 1935 году, якія праходзілі ў Давосе. Пасьля бронзавага мэдаля на чэмпіянаце сьвету 1953 году швайцарская каманда доўгі час не магла атрымаць мэдалі на чэмпіянатах сьвету і Алімпійскіх гульнях, у 1992 і 1998 гадох яна здолела займаць чацьвёртае месца.

Сапраўдны прарыў каманда зьдзейсьніла пад кіраўніцтвам канадзкага спэцыяліста Шона Сымпсана ў 2013 годзе, дзе раптам выйшла ў фінал чэмпіянату сьвету ў Фінляндыі і Швэцыі, спачатку атрымаўшы перамогу ўва ўсіх 7 матчаў у групе (адзін зь іх — па булітах у зборнай Канады), затым у чвэрцьфінале абыграўшы зборную Чэхіі (2:1), а ў паўфінале — зборную ЗША (3:0). Ні ў адным з 9 матчаў да фіналу швайцарцы не прапусьцілі больш за 2 шайбы.

У вырашальным матчы швайцарцы сустрэліся са зборнай Швэцыі, якую ўжо абгульвалі на групавым этапе зь лікам 3:2. Лік адкрыў швайцарац Роман Ёсі, аднак затым швэды закінулі пяць шайбаў запар і сталі чэмпіёнамі. Швайцарцы ж паўтарылі свой ​​посьпех 78-гадовай даўніны, калі ўпершыню здолелі выйграць срэбра чэмпіянату сьвету. Паводле вынікаў чэмпіянату Роман Ёсі быў прызнаны самым каштоўным гульцом турніру і лепшым абаронцам^[2]. Ён жа разам зь іншым абаронцам Жульенам Ваклерам ўвайшоў у сымбалічную зборную турніру^[3].

Трэба адзначыць, што зборная па розных прычынах абышлася бязь некалькіх гульцоў НХЛ — брамніка Ёнаса Гілера, абаронцаў Марка Штрайта, Люкі Сьбісы, Яніка Вэбэра, нападніка Дам’ена Брунэра.