Мікалай Малдрык

Мікалай Малдрык (1380-я — да 1439) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар (1425—1430) і канцлер вялікі літоўскі (1429).

Мікалай Малдрык

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1380-я Вялікія Кабелі[d], Польшча
Памёр	да 1439
Род	Малдрыкі
Дзейнасьць	дзяржаўны дзяяч, дыплямат

Біяграфія

Прадстаўнік зьбяднелага шляхецкага роду Малдрыкаў з Радамскага павету. Мяркуецца, што кар’еру пачаў як каморнік каралевы польскай Ядвігі.

У пачатку XIV ст. уладкаваўся ў канцылярыю вялікага князя Вітаўта. У 1412 склаў прывілей Вітаўта аб наданьні Віленскаму капітулу воласьці Убарць, па чым да 1430 несупынна выступаў як вялікакняскі пісар і сакратар канцылярыі. Займаў першынства сярод іншых сакратароў канцылярыі (фактычна быў канцлерам, пра што сьведчыць дакумэнт 1429).

Выконваў дыпляматычныя місіі: праводзіў перамовы з крыжакамі пра пагранічныя праблемы, у 1429 разам з панамі Румбальтам і Гаштольдам быў паслом да Ягайлы ў справе каранацыі Вітаўта.

Часта наведваў Польшчу, дзе валодаў шэрагам вёсак і дзе жыла ягоная жонка. Атрымліваў ад Вітаўта заможныя падарункі (пазычаў грошы нават Ягайлу), што выклікала незадаволенасьць у вялікай княгіні Ульяны Гальшанскай. Памёр, заняты гаспадарчымі клопатамі ў сваіх маёнтках у Польшчы^[1].