Мікола Аляхновіч (літаратурны крытык)

Міко́ла Аляхно́віч (21 красавіка 1903, горад Барысаў, Менская вобласьць — 9 красавіка 1959) — беларускі літаратурны крытык.

Мікола Аляхновіч
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Мікалай Мікалаевіч Аляхновіч
Нарадзіўся	21 красавіка 1903 г. Барысаў, Менская вобласьць
Памёр	9 красавіка 1959 Ленінград, РСФСР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	крытык
Гады творчасьці	1925 — 1936
Кірунак	літаратурная крытыка
Мова	расейская мова[1]
Дэбют	1919
Мікола Аляхновіч у Вікісховішчы

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Аляхновіч.

Біяграфія

Нарадзіўся 21 красавіка 1903 году ў горадзе Барысаў у сям’і служачага. У 1920 годзе скончыў 8 клясаў Барысаўскай мужчынскай гімназіі. У 1921—1924 гг. вучыўся на мэдыцынскім факультэце. У 1930 годзе скончыў літаратурна-лінгвістычнае аддзяленьне пэдагагічнага факультэту БДУ. У 1925—1930 гг. працаваў настаўнікам. У 1925—1927 гг. кіраваў Барысаўскай філіяй «Маладняка». У 1930—1932 гг. быў асьпірантам Інстытуту літаратуры і мастацтва АН БССР, а ў 1932—1934 гг. працаваў там навуковым супрацоўнікам. У гэты ж час працаваў выкладчыкам Менскага вышэйшага пэдінстытуту^[2].

Рэпрэсіі

У 1936 годзе быў рэпрэсаваны. Адбываў ссылку на Калыме з 1938 па 1942. На пасяленьні ў Іркуцкай і Карагандзінскай абласьцях працаваў урачом. У 1957 годзе быў рэабілітаваны, жыў у Ленінградзе. Памёр 9 красавіка 1959 году^[3].

Творчасьць

Друкавацца пачаў у 1919 годзе, як крытык выступаў з 1926 году. Аўтар артыкулаў і рэцэнзій пра творчасьць А. Александровіча, М. Багдановіча, М. Зарэцкага, Я. Коласа, Р. Мурашкі, П. Труса, Я. Скрыгана, А. Пушкіна, М. Горкага і інш^[4].

Бібліяграфія

• Міх. Аляхновіч. Аршанскі маладняк. // Маладняк : часопіс. — 1928. — № 4. — С. 95, 96.
• Мік. Аляхновіч. Кнігапіс. «Нова Білорусь» літературний ахьманах за редакцією С. Пилипенка. ДВУ, 1929 г., 386 стар. Цана 3 руб. // Маладняк : часопіс. — 1929. — № 3. — С. 103—107.
• Мік. Аляхновіч. На аванпостах пралетарскай літаратуры (1920—1930 гг.) // Маладняк : часопіс. — 1930. — № 6—7. — С. 178—197.