Мікола Купава

Мікола Купава (нар. 31 студзеня 1946 г.) — беларускі мастак.

Мікола Купава лац. Mikoła Kupava
Дата нараджэньня	31 студзеня 1946
Месца нараджэньня	Ворша, Віцебская вобласьць
Адукацыя	Беларускі дзяржаўны тэтральна-мастацкі інстытут (1976)
Месца вучобы	Менскі дзяржаўны мастацкі каледж імя Аляксея Глебава (1968) Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1976)
Занятак	маляр, экслібрысіст
Месца працы	Менскі дзяржаўны мастацкі каледж імя Аляксея Глебава архітэктурны факультэт БНТУ[d]
Сябра ў	Беларускі саюз мастакоў і Беларуская сьпеўна-драматычная майстроўня
Жанры	партрэт
Плынь	рэалізм[d]
Узнагароды	Мэдаль імя Францішка Скарыны, прэмія Беларускага Фонду імя Тадэвуша Касьцюшкі
Сайт	mikola-kupava.narod.ru
Мікола Купава ў Вікісховішчы

Уладальнік найвышэйшай узнагароды ў галіне кніжнага мастацтва ў Беларусі — Дыплёма і мэдаля імя Францішка Скарыны, ляўрэат прэміі Беларускага Фонду імя Тадэвуша Касьцюшкі, пераможца конкурсу «Вечныя месты».^[1] Сябра Саюзу мастакоў (з 1978).^[2]

Жыцьцяпіс

Скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1976). Выкладаў у мастацкай вучэльні пры Беларускай акадэміі мастацтваў, на архітэктурным факультэце Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўнівэрсытэту.^[3]

Творчасьць

Працуе ў галіне кніжнай і станковай графікі, акварэлі, малярства і эксьлібрыса^[4]. Дасьледуе беларускую архітэктуру, у прыватнасьці аршанскае абарончае і сакральнае дойлідзтва.^[2]

Выканаў мастацкае аздабленьне звыш 30-ці кніжак і альбомаў. Браў удзел у больш як 70 нацыянальных, пэрсанальных і міжнародных выставах. Творы мастака захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі, у Дзяржаўным літаратурным музэі імя Максіма Багдановіча, у Дзяржаўным літаратурным музэі імя Янкі Купалы, у Дзяржаўным літаратурна-мэмарыяльным музэі Якуба Коласа і інш.

Прыхільнасьць да тарашкевіцы

10 лістапада 2017 году адзначыў на «круглым стале» ў газэце Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі: «Галоўнае адрозненьне тарашкевіцы — ужываньне мяккага знака для пазнакi асыміляцыйнай мяккасьці зычных. Вы паслухайце, як сёньняшнія сьпевакi вымаўляюць: «песня», «снег» — зь цьвёрдым «с». Гэта таму, што яго мяккасьць не пазначаная. Таму пэрспэктыва далейшага разьвіцьця нашай мовы — гэта толькі тарашкевіца»^[5].